Prosta sprawa. Bezimienny. Tom 1

Zdarza się niekiedy tak, że pewnym osobom nie jest pisane spokojne życie, a cokolwiek by zrobiły (lub nie zrobiły) mają niemal zapewnione wpakowanie się w kłopoty. Zwykle tendencja ta ujawnia się już w dzieciństwie, choć wówczas konsekwencje uczestniczenia w różnego rodzaju zdarzeniach, nie są tak drastyczne, jak w wieku dorosłym. Wówczas bowiem, skutki dokonywanych wyborów czy podejmowanych działań mogą być … śmiertelne bądź też obejmować osoby z najbliższego otoczenia.

Czy właśnie takim typem, który kłopoty przyciąga niczym magnes, jest bohater najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza? Książka pt. „Prosta sprawa”, opublikowana nakładem Wydawnictwa Marginesy, to emocjonujący kryminał, z którym część fanów autora być może miała okazję się już zapoznać, była bowiem publikowana w odcinkach na profilu autora i już wówczas odniosła sukces. Teraz, nieco „oszlifowana”, ukazuje się drukiem ku uciesze miłośników powieści akcji oraz tych wszystkich, którzy mieszkają w okolicach Jeleniej Góry.

To właśnie w tym mieście w województwie dolnośląskim, w urokliwej śródgórskiej Kotlinie Jeleniogórskiej toczy się akcja, choć sam temat nie jest ani sielski, ani przyjemny. Wkraczamy bowiem w świat gangsterów skrywających się pod płaszczykiem biznesmenów, w świat pełen niebezpieczeństwa, w którym trzeba mieć szerokie plecy oraz spryt, w przeciwnym bowiem wypadku nie przetrwamy. Przekonał się o tym bohater Chmielarza, który do Jeleniej Góry przyjechał uregulować dług, który zaciągnął kilka lat temu. Kiedy jednak dociera do mieszkania przyjaciela, zwanego prostym, zastaje zdemolowane mieszkanie i ani śladów kolegi. Kilka minut po jego wejściu pojawiają się natomiast dwaj bandyci, Staszek i Czacha, którzy bez skrupułów starają się wymusić na nim wiedzę na temat miejsca pobytu Prostego. Jako że nie docierają do nich argumenty dotyczące braku takowej wiedzy, bohater musi zastosować środek ostateczny. Nokautuje bandytów (a przy tym okrada) i tym sposobem wplątuje się w aferę, która zatacza coraz szersze kręgi.

Bohater nie poprzestaje bowiem na tym przypadkowym spotkaniu z bandytami, tylko rozpoczyna poszukiwania przyjaciela. W ten sposób dociera do firmy, która rzekomo zajmuje się poszukiwaniem uranu, a w której pracował Prosty. Tyle tylko, że Staszek i Czacha też w dziwny sposób są powiązani z firmą, podobnie jak ich szef. Co więcej, jakiś czas temu miała miejsce przypadkowa ponoć śmierć ekologa, który najgłośniej protestował przeciwko budowie kopalni uranu.

Jak potoczy się dalej ta historia? Czy firma, w której Prosty był zatrudniony może mieć coś wspólnego z jego zniknięciem? A jeśli tak, to w jaki sposób? Na co tak naprawdę naraża się bohater i o co w tym wszystkim chodzi? Przy bohaterze pojawi się piękna kobieta, która również będzie starał a się odkryć prawdę, a cała historia rozgrywać się będzie na tle malowniczych krajobrazów. Książka, mimo ogromnego potencjału, jaki w sobie kryje, nie wzbudza jednak większych emocji, a historia, mimo iż poprawnie skonstruowana i prowadzona, nie jest w stanie wciągnąć czytelnika w taki sposób, by nie mógł się od niej oderwać. Być może chodzi o skupienie się na akcji, a nie na bohaterach, być może o to, że główny bohater jest dość bezbarwny i tak naprawdę nie jesteśmy w stanie go naprawdę poznać. a co dopiero polubić. Dlatego też, choć po książkę sięgnąć można, to niekonieczne warto.

Prosta sprawa . A w cale nie taka prosta .

Wojciech Chmielarz wprowadza nas w niezwykłą historie .

Jest to moja druga książka tego autora ale wiem że sięgnę po każdą kolejną .

te emocje i trzymanie nas w napięciu .

Autor ma lekkie pióro co sprawia że przez książkę się płynie.

Ja wiem ze już po książki autora będę sięgać w slepo bo nigdy nie zawodzi .

idealna odskocznia od romansów które czytam na co dzien ,

Po książki Wojciecha Chmielarza sięgam w ciemno. Są to powieści, które pochłaniają czytelnika w całości na kilka godzin i wierzcie mi, nawet idąc do toalety idziecie tam trzymając w ręku książkę. Ale tak było do tej pory, czy tym razem też się zachwyciłam? Chodźcie dalej, opowiem.

„Prosta sprawa” to dość specyficzna książka bo była pisana podczas lockdownu, kiedy to wszyscy byliśmy wystraszeni, siedzieliśmy w domach i człowiek zastanawiał się co ze sobą zrobić. Wtedy Pan Chmielarz zaczął wrzucać na facebooka w odcinkach powieść. Tak, to była ta, która teraz została wydana. Czy warto czytać gdy śledziło się facebooka? Tak, bo to jest poprawiona, zredagowana wersja.

O czym przeczytacie w „Prostej sprawie”? Już mówię. Otóż, poznajemy mężczyznę, który wybiera się do Jeleniej Góry, do przyjaciela noszącego ksywę Prosty. Po co? To nie taka tam przyjacielska wizyta. Młody mężczyzna chce spłacić dług. Niestety, nie jest mu to dane, bo zamiast Prostego w jego mieszkaniu zastaje istną demolkę i dwóch ogromnych, raczej mało przyjaźnie nastawionych mężczyzn. Pewnie się domyślacie, że kończy się ta wizyta obitą twarzą! I tak o to nasz główny bohater zostaje wciągnięty w dziwną grę, której być może kluczem okaże się jego przyjaciel.

Powiem Wam, że to nieco inna powieść Chmielarza niż do tej pory mieliśmy okazję czytać. Ta jest pełna mafii, gangsterów, strzałów, wyścigów i mordobicia. Dla mnie super, uwielbiam te klimaty i mam szczerą nadzieję, że nakręcą film lub serial na jej podstawie. Lepiej serial, bo chyba jednak lepiej nam wychodzą seriale! Ale, pojawia się też kobieta, analityczka ABW. Co ona wniesie do powieści i czy nie jest dziwnym, że chce pomóc? Musicie przeczytać sami.

Podsumowując. Nie dość, że ciężko zdecydować się na wersję okładki (chyba jednak chcę mieć obie), to jeszcze treść też nie pozwala odłożyć tej książki choćby na chwilę na bok. Jest po prostu świetna i gratuluję Chmielarzowi tak ciekawej, sensacyjnej powieści. Czyta się ekstremalnie szybko i z wypiekami na twarzy!

Prosta sprawa pojawiała się najpierw jako opowieść w odcinach na profilu pisarza w social mediach. Została tak dobrze przyjęta, że Wojciech Chmielarz postanowił ją rozwinąć i wydać w formie książki.

Od początku opowieści czytelnik jest zaintrygowany – po co główny bohater pojawia się w mieście, jaki dług ma do spłacenia wobec swojego znajomego i kim w końcu jest Prosty? Po kolei odkrywamy w co wplątał się Prosty i trafiamy jego śladem na bezwględne gangi. Szybko okazuje się, że Prostego poszukuje nie tylko nasz bohater, ale pół mafijnego światka.

W międzyczasie pojawia się tajemnicza agentka i szybko staje się jasne, że w zaginięcie Prostego zamieszane jest więcej osób. Nie do końca byłam przekonana co do klimatu ukazanego w książce, gangsterkie porachunki nie są moją ulubioną tematyką – jednak historia jest tak ciekawie opisana, a napięcie rośnie z rozdziału na rodział, że trudno oderwać się od lektury. Polecam – nie tylko fanom sensacyjnej literatury.

Po bardzo udanym, pierwszym zderzeniu z twórczością Wojciecha Chmielarza w „Wyrwie” sięgnęłam po najnowsze dzieło – „Prostą sprawę”. Powiem krótko: jestem na tak!

Książka ta została napisana w czasie niedawnego lockdownu – autor publikował ją w odcinkach na sowim fanpejdżu, a ogromne zainteresowanie i szybkie zgromadzenie rzeszy zwolenników spowodowały wydanie jej drukiem. Jakie by nie były ostatnie miesiące, to ta książka należy zdecydowanie do plusów ostatnich wydarzeń.

W „Prostej…”poznajemy naszego bohatera – bezimienny, samotny, tajemniczy, przyjeżdża do Jeleniej Góry z impetem godnym samego Johna Wicka. Niby ma, tytułową, prostą sprawę do załatwienia, mianowicie zwrócić pieniądze swojemu znajomemu. Nagłe zaatakowanie przez ekipę bandziorów w zdewastowanym mieszkaniu przyjaciela i zrobienie z nich miazgi sprawiają, ze nasz Bezimienny dostaje się w samo centrum gangsterskich i mafijnych potyczek.

Wydawać by się mogło, że ot, standardowa powieść sensacyjna. Jednak to tylko pozory. Kto by pomyślał, że w tle naszych Karkonoszy mogą się dziać tak fascynujące intrygi. Rozwiązanie jednej zagadki prowadzi do szeregu kolejnych. Każdy ma jakiś sekret, a odkrywanie ich budzi niewątpliwą satysfakcję czytelnika. Pozornie prosta historia okazuje się być wielowątkową opowieścią, którą czyta się z wypiekami na policzkach. Uwielbiam bohaterów, uwielbiam pewną ironie i poczucie humoru w wielu momentach, uwielbiam całą tę książkę, którą przeczytałam w zasadzie na jednym „posiedzeniu”. Takich sensacji nam potrzeba w polskiej literaturze, a ekranizacji to już tym bardziej, bo w trakcie czytania odtwarza się po automatycznie obraz w głowie, który chętnie zobaczyłabym na dużym ekranie 🙂

Serdecznie najnowszego Chmielarza polecam i czekam na kolejną, obiecaną część 🙂

Lubię powieści Wojciecha Chmielarza, bo autor doskonale wie, jak budować klimat, utrzymać uwagę czytelnika i nie raz go zaskoczyć. I nie inaczej jest z jego najnowszą książką „Prosta sprawa”, która wcale nie jest taka prosta.

Do Jeleniej Góry przyjeżdża mężczyzna, który chce zwrócić dług, jaki zaciągnął od swojego przyjaciela. Gdy trafia do jego mieszkania, zamiast Prostego, zastaje ogromny bałagan i dwóch mało przyjaźnie nastawionych typków. Nasz bohater jednak wychodzi z tego spotkania cało, czego nie można powiedzieć o gangsterach. Okazuje się, że Prostego szuka więcej ludzi, którzy chcą wyrównać z nim rachunki. Rozpoczyna się wyścig z czasem i gorączkowe poszukiwania jednego człowieka. Czy do Prostego szybciej dotrze jego stary znajomy czy grupa Kazika, który ma ogromne znajomości w mieście i jest bardzo zdeterminowany?

Książkę czyta się niesamowicie szybko. Autor po raz kolejny udowodnił, że ma talent do tworzenia skomplikowanych, ale spójnych historii. Tym większe jest moje uznanie, ponieważ opowieść o Prostym powstawała w częściach. Sam pisarz przyznaje, że nie wiedział czy nie zapędzi się w fabularną ślepą uliczkę i czy nie będzie musiał porzucić projektu. Tak się na szczęście nie stało! I to mnie ogromnie cieszy, bo spędziłam naprawdę przyjemnie czas z tą lekturą.

Oprócz doskonale budowanego napięcia, mamy tutaj dobrze stworzone postacie. Najbardziej podobał mi się główny bohater, który przez całą powieść jest dla nas zagadką. Nie znamy jego imienia, nie wiemy skąd pochodzi ani czym się zajmuje. Ale ta wiedza nie jest nam za bardzo potrzebna, a wręcz jego tajemniczość jeszcze bardziej nas do niego przyciąga. Bardzo mi się podobał jego analityczny umysł i ogromna wiedza z różnych dziedzin. Widać, że ten człowiek miał bogatą przeszłość. Jest to postać wielowymiarowa. Nie można go określić ani jako postać dobrą, ani złą, a jednak mu kibicujemy. Choć potrafi bez zmrużenia okiem pociągnąć za spust i zabić, to w miarę możliwości unika zagrożeń. Naprawdę świetnie wykreowana postać.

Również wśród antagonistów mamy bardzo wyraziste charaktery. Wystarczy wspomnieć Kazika, który choć ma już ograniczenia wynikające ze swojego wieku i sprawia wrażenie niepozornego, nadal jest przebiegły i bezwzględny. Albo Czechów, przy których banda polskiego bossa wypada jak amatorzy.

„Prosta sprawa” jest naprawdę bardzo dobrą powieścią, która trzyma w napięciu i zaskakuje zwrotami akcji. Dynamiczna akcja, dobrze wykreowani bohaterowie, świat bezwzględnych ludzi gotowych posunąć się nawet do morderstwa, by odzyskać swój honor. Okazuje się, że Wojciech Chmielarz radzi sobie doskonale także w tworzeniu powieści sensacyjnych. Ja zdecydowanie polecam!

Klasyczna historia sensacyjna z gangsterami w tle to idealna rozrywka na jesienny wieczór. Po kilku świetnych thrillerach psychologicznych Wojciech Chmielarz przygotował prostą historię. Nowy szeryf w mieście rozprawia się z czarnymi charakterami ratując przyjaciela z opresji. Niby w takiej historii wiemy jak to się skończy, ale jakże przyjemne jest poznawanie jej szczegółów!

Historia zaczyna się w momencie, gdy przyjaciel Prostego zjawia się pod drzwiami jego mieszkania. Niestety Prostego nie ma, za to drzwi do mieszkania są otwarte, a w środku panuje niesamowity bałagan. Włamanie? Przeszukanie? Pospieszne pakowanie? Przyjaciel już wie, że Prosty potrzebuje pomocy. Minęła chwila, a w mieszkaniu zjawiają się gangsterzy. Niezbyt gangsterscy skoro przyjaciel w mgnienia oka ucieka, a na dodatek zabiera im broń. Tak zaczyna się „Prosta sprawa”.

Niby tytuł miał autorowi przypominać co chce napisać – prostą historię o sprawiedliwym likwidującym problem. Książka ta jednak ma wiele warstw i można w niej odnaleźć „to coś”. Dla mnie genialnie została wybrana motywacja przyjaciela Prostego. Motywacja, która chwyta za serce, ale niech pozostaje ona tajemnicą, którą czytelnik odkryje sam. W książkach Chmielarza zawsze chodzi o coś więcej. Tym razem nie jest inaczej. Genialne umiejscowienie akcji sprawia, że kotlina jeleniogórska staje się centrum porachunków gangów, ciemnych interesów na skalę europejską. Emocje zapewnia za to miłość ojca do córki, bez której książka pozostałaby czystą sensacją. Dzięki miłości jest ludzka.

Oglądając wywiad z Wojciechem Chmielarzem podczas „Nocy księgarń” utwierdziłam się w przekonaniu, że sięgając po jego książki inwestuję swój czas bardzo dobrze. Już nie mogę doczekać się kontynuacji.

Bezimienny, tajemniczy bohater przyjeżdża do Jeleniej Góry, żeby odnaleźć swojego „przyjaciela”, Prostego. Przez większość książki nie wiemy kim jest bohater, skąd przyjechał oraz jaka relacja łączy mężczyzn, a mimo to nie można się oderwać od kolejnych, krótkich rozdziałów. Tak pisać potrafi tylko Chmielarz.

W czasie lockdownu spowodowanego…decyzjami tych na górze, Chmielarz obdarował swoich fanów spontaniczną powieścią w odcinkach na Facebooku. Jak zawsze wyszło mu małe dzieło idealne na długie wieczory 🙂 Jego książki niezmiennie mnie relaksują, a kolejne okładki wydawane przez wydawnictwo Marginesy w komplecie zachwycają oczy!

„Prosta sprawa” czyli zupełnie inne oblicze literackie Wojciecha Chmielarza, które naprawdę mi się podoba!

Tajemniczy mężczyzna przyjeżdża do Jeleniej Góry, gdzie mieszka jego przyjaciel – PROSTY. Chce oddać pożyczoną niegdyś od niego gotówkę. Kieruje się PROSTO pod adres znajomego, gdzie czeka go niemiła niespodzianka. Mieszkanie jego przyjaciela jest zdemolowane, zapewne zostało przeszukane, a po chwili przybywają do niego dwaj mało przyjaźni goście…

Ale zaraz, zaraz w mieszkaniu PROSTEGO były jakieś dziecięce rysunki. Czy to możliwe, że PROSTY się ustatkował? Ostatnim razem, gdy się widzieli nic na to nie wskazywało. Więc dlaczego mając rodzinę zniknął? Czyżby PROSTY miał kłopoty?

Przyjaciel PROSTEGO angażuje się w poszukiwania kolegi. Od taksówkarza dowiaduje się, że w mieście rządzi Kazik – gangster, który prowadzi biznes – przykrywkę czyli salę zabaw. Mężczyzna kręci się wokół gangsterskiej dziupli, gdzie przy okazji ratuje życie kobiecie, która okazuje się być funkcjonariuszką ABW.

Od tego momentu przyjaciel PROSTEGO i analityczka funkcjonują razem. Każde z nich ma swój cel, który chce zrealizować. Łączy ich jedno – chcą odnaleźć PROSTEGO. Oboje bardzo angażują się w akcję, ryzykując swoim życiem. Co ich spotka? Czego się dowiedzą? Czy zrodzi się między nimi uczucie? I najważniejsze – czy odnajdą PROSTEGO? Przeczytajcie koniecznie! 😊

Wydawałoby się, że „Prosta sprawa” to taka zwykła powieść sensacyjna, w której dużo się dzieje, a główny bohater niczym waleczny Jack Reacher z powieści Lee Childa wszystkim obija mordę w słusznej sprawie, a potem jak gdyby nigdy nic idzie swoją drogą jak typowy twardziel. Owszem, to wszystko jest! Ale… jest też studium ludzkich relacji. Sam główny bohater dowodzi, jak wielki wpływ na jego życie miało spotkanie kogoś takiego jak PROSTY.

Mam wrażenie, że autor pisząc tą książkę siedział/stał/leżał i uśmiechał się do ekranu, bo niektóre sceny kipią soczystym komizmem. Chociażby porachunki miedzy przyjacielem PROSTEGO a Jaszczurem (gorylem, któremu mężczyzna zaszedł za skórę) na siłowni. Baaaardzo spodobała mi się ta scena. 😊

Jeśli chcecie przeczytać książkę, która w żadnym calu nie jest przewidywalna – to jest to pozycja dla Was. Niewątpliwie Was zaskoczy, nie tylko rozgrywającymi się w niej wydarzeniami, ale też dopracowanymi dialogami, nowym świeżym miejscem (akcja toczy się w Jeleniej Górze i okolicach), bohaterami. Wszystko w niej jest takie nowe i dotąd niespotykane w twórczości pana Chmielarza (doprecyzowując – mam na myśli „Żmijowisko” i „Ranę”).

„Prosta sprawa” to historia pewnego mężczyzny, który udaje się do Jeleniej Góry w odwiedziny do znajomego. Jak się okazuje na miejscu, kolega o ksywie Prosty zniknął z mieszkania, nie ma po nim śladu, a kilku nieciekawych facetów zaczyna się nim interesować. Znajomy wraz z agentką ABW muszą odnaleźć go przed jeleniogórską mafią.Tyle z fabuły, teraz moje odczucia. „Prosta sprawa’ jest całkiem inną powieścią, niż dwie poprzednie, które czytałam. Tamte były typowymi thrillerami psychologicznymi, można było fantastycznie zagłębić się w umysły bohaterów, natomiast najnowsza książka jest czystą sensacją. Mamy tutaj mafię, policję, ABW, mamy nawet Czechów, którzy interesują się zaginionym mężczyzną. Dodatkowo obecna jest broń, wykorzystywanie nieletnich, strzelaniny, pościgi, kradzieże samochodów, tortury. Mamy także głównego bohatera, który przedstawia się dopiero pod sam koniec powieści i wtedy wyjaśnia, skąd zna Prostego. Powiem Wam, że „Prosta sprawa” to prawdziwa jazda bez trzymanki. Jest tempo, jest akcja, jest rozrywka dla czytelnika, jest ciekawy bohater, który czasami bywa irytujący. W ogóle główny bohater początkowo mnie irytował, przeszkadzało mi że wszystko wie, wszystko potrafi przewidzieć, poukładać, potrafi podjąć dobre decyzje, ale ostatecznie wyjaśniło się to pod koniec powieści. Miłą odmianą była także agentka ABW, która stanowiła swego rodzaju kontrę dla głównego bohatera. Gdyby nie ta kobieta, nie wszystko skończyłoby się dla niego dobrze. „Prostą sprawę” mogę Wam polecić z czystym sumieniem. Dobrze się przy niej bawiłam, zwłaszcza na początku, kiedy padały ciekawe teksty. Czytajcie i dajcie znać, co sądzicie!

Dopóki nie sięgnęłam po Prostą sprawę, nie wiedziałam, że aż tak potrzebuję sensacji! Historia jest prosta: przyjaciel odwiedza Prostego by oddać mu pożyczone pieniądze ale zastaje tylko zdemolowany dom i milion pytań. Postanawia go znaleźć i pomóc, pakuje się przez to w sam środek gangsterskich potyczek. I ku zaskoczeniu czytelnika nieźle odnajduje się w tej sytuacji. Cel naszego bohatera wydaje się być szlachetny od samego początku więc wielkie zaskoczenie czeka czytelnika gdy w końcu poznaje Prostego i wszystko się wyjaśnia. Wszystkie szczegóły, które poznaliśmy do tej pory nagle wydają się kłamstwem. Autor zrobił mi istne pranie mózgu (w tym dobrym znaczeniu). Zbliżając się do końca powieści wykłada przed nami wszystkie karty na stół co mocno dezorientuje czytelnika. Aż chce się krzyczeć Wtf ale jak to! Historia wciąga od pierwszych stron. Akcja goni akcje, przez co czytelnik nie potrafi się oderwać od czytania. Podoba mi się sposób opisywania walk. Są tak dokładne, że można by się z tego uczyć ruchów i ciosów jak na treningach. Plany jakie opisuje przyjaciel Prostego są genialne i dopracowane. Autor zasypuje nas tajemnicami, do samego końca nie wiedziałam za co odpowiedzialna jest grupa Kazika i mocno mnie to zaskoczyło. Tego zdecydowanie się nie spodziewałam. W tej książce nie mogło zabraknąć też władzy w tym przypadku było to ABW. Podobała mi się postać Justyny i trochę żałuję, że nie było jej tam więcej i jakoś bardziej nie rozwinięto jej relacji z bohaterem. Bywało brutalnie, groźnie, zaskakująco i emocjonalnie. To była niesamowita przygoda. Dawno nie porwała mnie tak powieść sensacyjno-kryminalna. Styl autora jest prosty i łatwy w odbiorze. Nie zasypuje nas nadmiarem zbędnych informacji. Wszystko ma istotne znaczenie dla fabuły. Autor podsuwa czytelnikowi pewne znaki naprowadzające ale równocześnie potrafi namieszać. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś spotkam się z przyjacielem Prostego i dowiem się o nim więcej i jakie sekrety skrywa a także jak ma na imię! Ta pozycja otworzyła mi drogę ku twórczości Wojciech Chmielarza i na pewno będę dalej kroczyć tą ścieżka. Gorąco polecam!!

Wojciech Chmielarz przyzwyczaił mnie do zupełnie innych powieści. Pełnych emocji, trudnych problemów, zagmatwanych intryg. Z „Prostą sprawą” sprawa wygląda inaczej. Po prostu to rewelacyjna rozrywka!

Zaskakująco lekka, z humorem sytuacyjnym i bohaterem niczym skrzyżowanie Jacka Reachera, kierującego się tylko swoimi zasadami i Chucka Norrisa, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych i sytuacji bez wyjścia. A już prawdziwym majstersztykiem wzbudzającym niesamowitą ciekawość jest zatajenie przez autora wszelkich informacji i nawet godności bohatera. Kim jest ten tajemniczy mężczyzna? Czy się dowiemy? Czy to w sumie ważne? Po czynach go poznacie… W każdym razie moja wyobraźnia pracowała na wysokich obrotach.

Nasz bohater przyjeżdża do Jeleniej Góry, by oddać dług zaciągnięty przed laty u Prostego. W mieszkaniu zamiast przyjaciela witają go jednak gangsterzy, którzy są gotowi na coś więcej, niż tylko miłą pogawędkę. Nasz bohater jednak daje radę. Da w gębę kiedy trzeba, strzeli w kolano, a i analiza i dedukcja u niego na wysokim poziomie.

Angażuje się w sprawę, która chyba jednak taka prosta nie jest. Co tu się nie dzieje! Jeleniogórska gangsterka, jeszcze gorsza czeska, Romowie, śmierć lokalnego ekologa, poszukiwanie uranu, a do tego zaginiony wraz z chorą na raka córką Prosty.

Jeśli więc będziecie w tej powieści szukać znanego Wam dotychczas Chmielarza, to go nie znajdziecie. Jeśli natomiast podejdziecie do tej brawurowej opowieści z przymrużeniem oka, oczekując dobrej rozrywki, to gwarantuję, że się nie zawiedziecie.

Tajemniczy bezimienny nieznajomy zjawia się w Jeleniej Górze, wpadł odwiedzić przyjaciela – Prostego i oddać mu dług. Jednak Prosty zniknął, a jego mieszkanie zostało splądrowane. Przypadkiem bohater staje się nie tylko świadkiem, ale i uczestnikiem brudnej gry. Gry, w której karty rozdaje Kazik wraz ze swoimi żołnierzami, mafiosami. A żeby było mało, do walki przyłączają się Czesi oraz miejscowi Romowie. A wszyscy szukają Prostego. Pytanie dlaczego? Co ON takiego zrobił, że jest aż tak bardzo popularny? Przyznam, że się przyczynił do tego, aby go szukali gorączkowo. Tajemniczemu bohaterowi pomaga funkcjonariuszka Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, która też ma do odegrania niebagatelną rolę. A poszukiwany zapadł się pod ziemię, a przynajmniej cały czas jest o krok przed tymi, którzy usilnie i nerwowa go poszukują.

Prosta sprawa to wciągająca od pierwszych stron dobra powieść kryminalna. Cała fabuła została przeniesiona blisko mojego miejsca zamieszkania, a więc tym bliższa jest mojemu sercu. Piękna malownicza okolica Karkonoszy, powiew rześkiego powietrza i osadzające się mgły nad Kotliną Jeleniogórską tylko potęgują nasze wrażenia i odczucia oraz nasycają nasze oczy pięknymi widokami.

W tej powieści nie ma czasu na nudę, dzieje się tak wiele i szybko, że nie mamy czasu pozbierać i poukładać myśli. Szybkie i wytrawne akcje, liczne i zaskakujące zwroty akcji, charakterni bohaterowie, bestialskie porachunki mafijne i brutalne sceny to tylko nieliczne walory tej lektury. A jest ich naprawdę zdecydowanie więcej. Książkę czyta się bardzo szybko, nawet szybciej niż dzieje się akcja. A za nią naprawdę trudno nadążyć.

Takim pozytywnym, ale momentami brutalnym bohaterem jest bezimienny. Świetnie wyszkolony, wyśmienicie operujący bronią, taki niepokonany. I tutaj jest troszkę przesady, traci ON trochę na wiarygodności, gdyż wszyscy wkoło obrywają i czasami giną, ON jest niepokonany, trochę jak w bajce o supermenie. Ale taką powieść doskonale się czyta, bo można być pewnym, że nasz bohater i tak cało wyjdzie z każdej opresji.

Ja miło, ale i z dreszczykiem spędziłam czas przy tej lekturze, emocje buzowały na najwyższym poziomie, a co najważniejsze, nie mogłam jej odłożyć, dopóki nie odnalazłam Prostego.

Wciąga i uzależnia, nie odłożysz, dopóki nie rozwiążesz zagadki. A finał – wbija w fotel! I skłania do refleksji, co raczej nie jest częste przy powieściach tego gatunku.

Fabuła toczy się w Karkonoszach w malowniczej okolicy z pozoru spokojnej, ale tylko dla turystów. Jeleniogórscy gangsterzy walczą o władzę nad terytorium i wchodzą w konflikt z romską mafią. W ten niebezpieczny świat wkracza przyjaciel Prostego, by zebrać jak najwięcej informacji.

Doskonale zbudowana fabuła owiana tajemnicą, przez co do końca książki jest bardzo ciekawie, bo nic nie jest takie oczywiste. Postać przyjaciela Prostego nie sposób nie lubić, czytelnik kibicuje mu, by z każdej sytuacji wyszedł obronną ręką, mimo swojej butności i pewności siebie. Jednocześnie jest jak dobry szeryf, bo pomaga słabszym, a jest bezwzględny dla nieprzyjemnych typów. Ma ogromną wiedzę na temat walki wręcz, zdolność do przewidywania ruchów przeciwnika oraz doskonale analizuje swoje położenie w trudnych sytuacjach. To wspaniałe umiejętności, którymi został obdarzony nasz bohater przez autora. To bardzo tajemnicza postać, bo długo nie wiemy, skąd się wziął i co ich łączy. Wiadomości o jego przeszłości są pomału dawkowane i wzbudzają dużą ciekawość. To samo jest z Prostym, którego szukamy razem z głównym bohaterem i wręcz pragniemy wiedzieć więcej i więcej.

Historia przekazana w prosty sposób bez zawiłości. Dzień po dniu dobrze prowadzona wartka akcja z kreatywnym bohaterem u sterów. To doskonale skrojona fabuła na powieść sensacyjną. Momenty walki ciekawie opisane, żywo z technicznymi szczegółami. Element zaskoczenia pojawia się kilkukrotnie. Tajemnice są odkrywane stopniowo, dając dużą przyjemność z ich rozwiązywania. Uczestniczymy w poszukiwaniach i razem z bohaterem wyciągamy wnioski. Stworzone niedopowiedzenia w fabule, pasjonują i nie pozwalają oderwać się od książki. Bardzo dobra konstrukcja całej powieści z efektownym zakończeniem. Gangsterzy realni, a sceny sensacyjne pozbawione sztuczności, przez co wyglądają bardzo prawdziwie.

Po raz kolejny pochłonęłam książkę Wojciecha Chmielarza, bo ma niebywały talent do płynnego przedstawiania historii, które zapadną w pamięć i nie będą nam obojętne. Nie zabrakło w powieści tematów, które zmuszały do refleksji, a przedstawione relacje międzyludzkie dawały dodatkową dozę emocji. Wszystkie wątki i elementy układanki smakowicie połączone w genialną powieść sensacyjną.

Jeśli szukacie powieści, która skutecznie oderwie Wasze myśli od nieciekawej sytuacji w naszym kraju i na świecie, to zdecydowanie sięgnijcie po „Prostą sprawę”. To dynamiczna sensacja, w której akcja goni akcję, fabuła jest idealnie dopracowana, a główny bohater staje się naszym ulubieńcem.

Muszę przyznać, że ta książka czyta się sama! Bohaterem powieści jest… No właśnie, kto taki? Nie znamy jego imienia, wyglądu, nie wiemy skąd się wziął, ani kim jest i czym się zajmuje. Ale wiecie co? W ogóle mi to nie przeszkadzało, bo ten gość był tak nietypowy, inteligentny i pewny siebie, że od razu go polubiłam. Czytając tę książkę przyszło mi do głowy skojarzenie z Chuckiem Norrisem. Bo główny bohater szedł w dym bez mrugnięcia okiem, robił rozpierduchę jednym kopnięciem, a szczęki i nosy łamał jednym uderzeniem! Bardzo spodobała mi się ta anonimowość głównego bohatera. Autor co jakiś czas odkrywał jakieś strzępki informacji na jego temat, ale do końca powieści ciągle mało o nim wiemy i nawet nie poznajemy jego imienia. To udowadnia, że w wykonaniu autora, powieść o bezimiennym facecie, potrafi być genialna.

Mężczyznę poznajemy, gdy odwiedza swojego przyjaciela Prostego, któremu chce oddać pożyczone pieniądze. Niestety na miejscu zastaje jedynie zdemolowane mieszkanie, a po Prostym słuch zaginął. Nasz bohater wie, że przyjaciel ma problemy i postanawia mu pomóc. Krok za krokiem analizuje otoczenie, obserwuje, wypytuje, zbiera informacje, analizuje i wyciąga wnioski. To inteligentny facet, który zdaje sobie sprawę, że przyjaciel ma poważne kłopoty, bo uwikłał się w mafijną potyczki między polską, czeską i romską mafią. Jednak decyduje się wziąć udział w tej niebezpiecznej grze.

Autor stworzył świetnego bohatera, którego polubiłam od pierwszych stron. Jest charyzmatyczny, inteligentny, honorowy, zna swoje mocne i słabe strony. Podobało mi się jego analityczne podejście do każdej sytuacji, która spotykała go na drodze do odnalezienia Prostego. Do tego wciągająca i trzymająca w napięciu fabuła pełna gangsterskich porachunków, sprawiły, że ciężko było mi się oderwać od lektury. Jak dla mnie ten tytuł to sensacyjna petarda! Bardzo doceniam to, że autor napisał taką świetną książkę w tym nietypowym dla nas wszystkich czasie. Z niecierpliwością będę wypatrywała kontynuacji „Prostej sprawy”, bo liczę na to, że w końcu poznam imię głównego bohatera, a ON sam odkryje przede mną trochę więcej swojej tajemniczej przeszłości.

Po poprzednich książkach Wojciecha Chmielarza wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Jednak to, co dostałam, było czymś zupełnie innym, oczywiście w pozytywnym znaczeniu. Sprawa, w którą bohater zostaje wplątany przez przypadek, jest tajemnicza. A przecież ON chciał tylko odwiedzić danego przyjaciela i spłacić swój dług. W „Prostej sprawie” mamy mnóstwo wątków, ciekawe zwroty akcji i dobrze wykreowanych bohaterów. Styl pisania sprawia, że przez powieść bardzo szybko się przemyka, nawet nie zauważyłam, a byłam już w połowie książki. Jest to bardzo dobra powieść sensacyjna, której akcja gna, aż ciężko złapać oddech. Mam nadzieję, że równie szybko będzie mi dane zapoznać się z dalszymi losami bohaterów.

„Prosta sprawa” od Wojciecha Chmielarza pokazała mi nieco inne pióro autora, którego do tej pory utożsamiałem wyłącznie z powieściami kryminalnymi. Książka jest osadzona w Polsce (Jelenia Góra), ale fabuła dorównuje amerykańskim thrillerom. Sama lektura zajęła mi zaledwie dwie noce! Żwawa akcja, przestępcze podziemie oraz niewinny bohater, który próbuje się w tym wszystkim odnaleźć? Brzmi może mało zachęcająco, ale Chmielarz radzi sobie z tym tematem. Zwroty akcji powinny zaskoczyć każdego. Mały minus za zakończenie, bo nie do końca do mnie trafiło, ale to może kwestia gustu. Trzeba też pamiętać o tym, że książka powstała spontanicznie i może dlatego skończyła się w taki, a nie inny sposób? Dla mnie solidna pozycja w kategorii thriller, polecam przekonać się na własnej skórze.

101/52/2020

„Prosta sprawa” Wojciech Chmielarz @Marginesy @Czytampierwszy

„Prostą sprawę” pan Wojciech zaczął pisać podczas lockdownu w marcu tego roku. Początkowo były to odcinki publikowane na profilu facebookowym autora jako podarunek i chwila ucieczki od chaosu, który ogarnął ziemię w tym roku, dla czytelników. Publikowane rozdziały tak spodobały się fanom Chmielarza i wydawnictwu Marginesy, że zaproponowało ono wydanie ich w formie tradycyjnej. I to było bardzo dobre posunięcie. Bo „Prosta sprawa” to świetna powieść.

Karkonosze, Jelenia Góra, po Prostym zostało tylko wybebeszone mieszkanie. On sam zniknął. Zadarł z niewłaściwymi ludźmi – gangsterami Kazika. Prostego prócz mafii szuka jego przyjaciel, który przyjechał do Jeleniej Góry by oddać mu pieniądze.

W taki sposób, zupełnie przypadkowo, wplątuje się w sam środek afery, w którą zamieszani są jeleniogórscy gangsterzy, czescy mafiosi, a nawet romska mafia. Nasz tajemniczy bohater będzie musiał zmierzyć się z nimi wszystkimi, by poznać rozwiązanie zagadki i odnaleźć kumpla. Niespodziewanie zyskuje wsparcie w osobie analityczki ABW, Justyny. Razem będą dążyć do poznania prawdy.

„Prosta sprawa” to zaiste doskonała powieść w klimacie moich ukochanych filmów sensacyjnych czy kryminalnych. Jest tu wszystko, co sprawia, że serce bije szybciej, a lektura sprawia, że zapominasz o świecie, wspaniała robota panie Wojtku !

A mianowicie bohater, którego spowija mgła tajemnicy, o którym wiemy bardzo mało(nie znamy nawet jego imienia), a z rozwojem akcji powieści dowiadujemy się coraz więcej. Akcja, która nie zwalnia nawet na chwilę. Humor, który wywołuje uśmiech. A także sceny walki, które burzą krew i podnoszą ciśnienie jak dobra kawa ! Mafia, gangsterzy, porachunki, walka o teren działania, szemrane interesy.

I zagadka, która ciekawi i chce się poznać jej rozwiązanie.

Bohater waleczny jak Jackie Chan, inteligentny jak James Bond, niebezpieczny jak Don, uroczy i sprytny jak Jack Sparrow, tajemniczy jak Fantomas, akcja, która porywa od pierwszych stron i nie zwalnia tempa nawet na moment, sensualny wątek romantyczny, a także motyw ratowania przyjaciela, no po prostu majstersztyk ! Jestem zakochana w tej książce i czekam na kontynuację !

To prosta sprawa z całego serca polecam „Prostą sprawę”, nie zawiedziecie się !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję portalowi Czytampierwszy i Wydawnictwu Marginesy.

„Prosta sprawa” – prosta książka, tak mogłabym podsumować to dzieło. Bardzo wciągająca. Książka trzyma w napięciu już od pierwszych kilku stron. Spędziłam z nią kilka miłych wieczorów i zdecydowanie polecam wszystkim, zwłaszcza jeśli szukacie czegoś lekkiego, co pozwoli wam oderwać się na chwilę od rzeczywistości. Choć nie jest to lektura po którą będę sięgać co jakiś czas i nie jest to moje ulubione dzieło Pana Wojciecha, z pewnością warto ją dodać do swojej kolekcji. Autor książki Wojciech Chmielarz pisze dość lekko, widać to po innych dziełach jego autorstwa, ale także i po „Prostej Sprawie”. Tak naprawdę żadna jego książka nie jest czymś, co przytłoczy cię na kilka dni i nie pozwoli ci pozbierać myśli do ładu i składu.

Książka wpadła mi w ręce zupełnie przypadkiem, tak samo wplątany w kłopoty zostaje główny bohater, który chciał tylko oddać pożyczone pieniądze. Nie chcę tutaj za bardzo opisywać fabuły bo może to komuś zepsuć zabawę z poznawania faktów samemu, a jest co poznawać. Tytuł jest pełen zwrotów akcji w najmniej spodziewanym momencie, aczkolwiek przy okazji spodziewania, to miałem nadzieję na lepsze zakończenie historii. Osobiście „Prosta sprawa” bardzo mi się podobała, postacie były ciekawe, historia trzymała w napięciu, a fabuła była spójna. Ale. Jedno „ale”. Końcówka (ostatnie około 80 stron) wydaje się być napisane jakby autor miał już lekko dość i czytało mi się sporo gorzej. Jednak cała wcześniejsza historia była na tyle ciekawa, że według mnie warto sięgnąć po tę pozycję jeżeli macie ochotę na polski kryminał.

Muszę przyznać, że rzadko kiedy zdarza mi się czytać kryminały, nie jest to mój ulubiony gatunek literacki. Tym razem jednak zdecydowałam się przeczytać powieść Wojciecha Chmielarza „Prosta sprawa”. Właśnie kilka dni temu skończyłam ją czytać i cały czas zastanawiam się, jaka jest moja opinia na jej temat. Moje odczucia są bowiem bardzo mocno skrajne. Z jednej strony powieść podobała mi się, sam pomysł na jej napisanie, sam jej temat oraz umiejscowienie akcji w miejscu, które jest mi dobrze znane, to dla mnie duże plusy. Z drugiej jednak strony, pewne kwestie mocno zniechęcały mnie do czytania. Mam wrażenie, że książka była napisana na odwal, zwłaszcza jeśli chodzi o końcówkę. Oczywiście rozumiem, że była to powieść napisana na szybko, bez planu, ale mimo to, uważam, że tak dobrego autora stać na więcej.

Prosta sprawa autorstwa Wojciecha Chmielarza to moim zdaniem jedna z ciekawszych powieści sensacyjnych. Książka od samego początku trzyma w napięciu.

Jeśli podobnie jak ja lubicie czytać powieści, w których bohaterowie zostają uwikłani w porachunki gangsterskie, to ta książka spełni Wasze oczekiwania.

Zaginiony bohater, przyjaciel, który usiłuje go odnaleźć i niebezpieczna mafia, a to wszystko na prawie 400 stronach.

Jako miłośnik powieści kryminalnych przeczytałem mnóstwo tego typu książek, ale chyba żadna nie zachwyciła mnie tak bardzo.

Wyraźnie widać, że młody autor ma pojęcie o tym, jak w dzisiejszych czasach działają gangsterzy i jak walczy z nimi ABW.

Nie żałuję ani jednej złotówki wydanej na książkę.

Nie wiem czy mogłabym ominąć kolejną porcję emocji, jakie Chmielarz funduje w swoich książkach – po prostu ciary!

Na początku przyznam, że bardzo lubię twórczość Chmielarza i sięgając po „Prostą sprawę” miałam nadzieję, że i tym razem nie zawiodę się na autorze i po raz kolejny będę mogła w pełni zagłębić się w niebezpiecznym świecie, jaki tworzy. I oczywiści po raz kolejny autor stanął na wysokości zadania i spełnił moje oczekiwania co do joty.

Tym razem fabuła opiera się na poszukiwaniu Prostego przez jego przyjaciela sprzed lat. Nikt nie wie, co się z nim stało, ale okazuje się, iż miał ON kontakty z członkami mafii i być może stał się dla nich niewygodny, ponieważ wiedział zbyt dużo. Jednak nikt nie wie, gdzie jest – ani mafia, ani sąsiadka, żadni znajomi, więc jego przyjaciel sprzed lat postanawia go odnaleźć, aby spłacić dług zaciągnięty lata temu. Sprawa jednak jest o wiele bardziej skomplikowana niż myślał…

Autor do końca trzyma czytelnika w napięciu, a niemal na każdym kroku wychodzą na jaw nowe fakty, które diametralnie zmieniają postrzeganie opisywanych zdarzeń przez czytelnika. Tutaj cały czas coś się dzieje i nawet przez chwilę nie można się nudzić. Strzelaniny, morderstwa i porwania, a także o wiele bardziej skomplikowane przestępstwa – to wszystko właśnie tutaj znajdziemy i wbrew pozorom nie jest tak łatwo rozwikłać zagadkę zniknięcia Prostego. Każdy fan tego autora powinien koniecznie przeczytać „Prostą sprawę”, ponieważ jest to idealna książka na długie zimowe wieczory, które dzięki niej z pewnością nie okażą się nudne i długie, a wręcz przeciwnie.

„Przyznam szczerze, przyjeżdżając do Jeleniej Góry, zupełnie nie spodziewałem się takiego rozwoju wypadków. Trudno było jednak nie zauważyć rzeczy oczywistych – Prosty potrzebował pomocy”.

Wojciech Chmielarz i powieść sensacyjna. Czy pandemiczny eksperyment okazał się finalnie strzałem w samo sedno czy strzałem w stopę?

Tajemnicze zniknięcie

Prosty zapadł się pod ziemię i to akurat w momencie, kiedy jego przyjaciel postanowił go odwiedzić w Jeleniej Górze, by uregulować dług. Jego starannie przeszukane mieszkanie świadczy o tym, że uciekał w pośpiechu. Takiej sytuacji jego przyjaciel absolutnie się nie spodziewał, jak i również tego, że zbyt wiele osób poszukuje Prostego. Lokalni gangsterzy, Czesi, Romowie a nawet przedstawiciele australijskiej firmy, wydobywającej uran nie zamierzają zaprzestać poszukiwań, co zaognia już i tak napiętą sytuację. Ekipa poszukiwawcza niepokojąco rośnie w siłę, ale tylko stary przyjaciel Prostego ma uczciwe zamiary. Jego wizyta w Karkonoszach będzie o wiele bardziej skomplikowana, aniżeli można było przypuszczać.

Powieść sensacyjna pełną parą

„Prosta sprawa” niesie ze sobą kilka ciekawych elementów, o które bym nie posądzała autora. Tym razem to nie kryminał, nie thriller psychologiczny a powieść sensacyjna pełną parą. Naprawdę sporo się dzieje i to na arenie międzynarodowej, gdzie czeska mafia okazuje się być najbardziej bezlitosna. Dużo zaskakujących zwrotów akcji, pościgi, tajne obserwacje, ale nade wszystko – dużo walki wręcz. Dominują gangsterskie bijatyki, złamane nosy, przestrzelone kolana, nokautujące ciosy, ale też i nie brak strzelaniny bez oszczędzania na amunicji. Sporo jest też analitycznych komentarzy o sztuce walki. Jak uderzyć, by powalić przeciwnika, ale nie zabić; o taktyce, o przewidywaniu ciosów przeciwnika; w końcu – o obronie i wykorzystywaniu słabych punktów rywala. Taktyczne podejście do walki przyjaciela Prostego spotyka się ze sporym zdziwieniem tych, którzy są przyzwyczajeni do bezmyślnego spuszczania łomotu.

Bohater no name

Czy nieznajomość personaliów głównego bohatera to wada czy zaleta tej historii? Chyba nigdy nie musiałam się nad tym zastanawiać, aż do teraz. Czy konkretne imię i nazwisko powiedziałoby czytelnikowi więcej aniżeli jego zachowanie? Zapewne nie, ale skłonność do utrzymywania swojej tożsamości jest dla mniej co najmniej zastanawiająca, a może i nawet irytująca. Naprawdę mało wiemy o głównym bohaterze, poza tym, że jest honorowy i lepiej z nim nie walczyć. Spłata długu jest dla niego priorytetem, chociaż doprowadza do sytuacji, która może kosztować życie i to nie tylko jego. Ma coś w sobie z samotnego mściciela i obrońcy słabszych, który pomimo znikomych szans, będzie wierzył do końca w powodzenie swojego karkołomnego planu. I nie daje spokoju kwestia jego przeszłości, ale to chyba zagadnienie na kolejną część. Ale chyba najbardziej irytuje fakt, że przez całą książkę mówimy o nim – „przyjaciel Prostego”, „ten dziwny facet od Prostego”, czyli definiujemy go przez pryzmat Prostego, którego de facto nie ma, bo zniknął.

Przyjaciel Prostego przyćmiewa niejako inne postacie. Główna bohaterka – funkcjonariuszka ABW popełnia szkolne błędy, co sprawia, że o wiele bardziej zapamiętałam postać pewnej kobiety, która zaskakująco dobrze posługuje się obrzynem. I koniecznie zapamiętajcie postać Czachy.

„Prosta sprawa” to kawał historii sensacyjnej, napisanej w niełatwych warunkach. Pewien niedosyt jednak pozostał, ale miejmy nadzieję, że kontynuacja przyniesie więcej odpowiedzi.

Natomiast tak zwyczajnie tęsknię za komisarzem Mortką. Nie thriller, nie sensacja, a właśnie

– kryminał – tego będę najbardziej wypatrywać od Wojciecha Chmielarza.