Krew i popiół. Tom 1

„Ja byłam Penellaphe z zamku Teerman, krewną Balfourów i faworytą królowej.

Byłam Panną.

Wybraną.

A za niecały rok, na dziewiętnaste urodziny, zostanę Ascendentką, jak wszystkie damy dworu i lordowie. Nasze Ascendenty będą inne, ale to będzie największe od pierwszego Błogosławieństwa bogów, które miało miejsce po zakończeniu wojny Dwóch Królów.”

Nie wolno jej pokazywać twarzy ani wychodzić poza teren zamku, integrować i socjalizować się. Ona jest przyszłością tego królestwa. Osiemnastoletnia Penellaphe ma zostać ofiarowana bogom. Wszystko jej odebrano – wolną wolę, przyszłość, możliwość wyboru. Niesforna Poppy dobrze wie, że pewne rzeczy są surowo zakazane. Dużo ryzykuje ucząc się walki i pomagając śmiertelnikom. Nie wolno jej wyjawić jaki dar zesłali jej bogowie i nigdy nie posuwać się poza samo wyczuwanie. Gdyby uznano ją za niegodną czekałaby ją pewna śmierć. Poppy boi się Ascendencji, nie wie co się stanie, czy przeżyje czy umrze. Jeżeli ma zginąć, zginie w walce. Tymczasem wymykając się do Czerwonej Perły otrzymuje pierwszy, zakazany pocałunek od Hawke Flynna, Strażnika Zapory. Czy ON wie kim jest dziewczyna ukryta za welonem? Tymczasem wszystko wskazuje na to, że przyszedł po nią Mroczny Pan. Najważniejszą sprawą jest nie dopuścić żeby cokolwiek udaremniło Ascendencję. Hawke zostaje osobistym królewskim gwardzistą i przysięga ją chronić za cenę życia. Z bestiami, które czają się we mgle Poppy miała już do czynienia. Po tym spotkaniu pozostały jej blizny na ciele i duszy. Rozpoczyna się walka o wszystko.

„Panna czy nie, dobra czy zła, Wybrana czy zapomniana, zasługiwałam na to, żeby żyć, nieograniczona zasadami, na które nigdy się nie zgadzałam.”

Penellaphe jest silna, ostra i waleczna. Odebrano jej ludzi których kochała, wolność, niezależność oraz zaufanie. Szybki, zabójczo przystojny, okrutny Hawke został stworzony do zabijania. Stawia swoje warunki, które inni muszą respektować. Został jej strażnikiem ale przed czym właściwie ma ją bronić? Przed uczuciami, które próbują przejąć nad nią władzę? Składa się z wielu warstw, które stopniowo odkrywane wywołują chwilowe zatrzymanie bicia serca lub fakt, że samo wyrywa się nam ono z piersi. Zbudowany świat ukazuje swą brutalność i mityczne stworzenia, zagrażające królestwu. Tej historii należy pozwolić żyć własnym tempem. Na końcu pozostawi nas z krwawiącą raną w sercu i pustką w głowie. Opowieść pełna intrygi i kłamstw. W ukryciu czai się kolejne królestwo, które przyprawia o gęsią skórkę.

Działanie i przemoc, pasja i romans, przyjaźń i zdrada. „Krew i popiół” to powieść pełna tajemnic. Smutek i nadużycia są stałym elementem tej historii, tak samo jak różne taktyki strachu w grze toczącej się o najwyższą stawkę. Jestem, kolejny już zresztą raz, pod ogromnym wrażeniem twórczości autorki. To co przedstawiła i w jaki sposób to zrobiła jest prawdziwym mistrzostwem. Fantastycznie zbudowany świat, bohaterzy których pokochasz całym sercem i naprawdę wciągająca historia. Sysuni, Atlanci, przeklęci. Nie spodziewałam się, że tak szybko przepadnę w tym świecie. Książka okazała się dla mnie pozytywnym zaskoczeniem, a kolejne strony powieści przelewały się przez moje palce ze zdwojoną prędkością. Bohaterowie są wyraziści, mocno zarysowani a ich charaktery są nie do podrobienia. Świat stworzony przez autorkę jest mroczny a zarazem czarujący. Pokochałam wszystko, co zawiera książka. Urzekły mnie opisy i wszystko, co się działo. To było cudowne doznanie. Poczułam magię w sercu. Kolejny numer jeden na mojej liście najlepszych przeczytanych książek. Premiera już 12 stycznia i powiem Wam, że jest na co czekać! Ja czekam na kolejny tom.

[Adres usunięty]

“Krew i popiół”

Macie ulubionego autora/ autorkę z gatunku fantastyki ? Dla mnie Jennifer L. Armentrout jest w czołówce. To jak się nie mylę, jej 16 książka , którą przeczytałam, a jeszcze niejedną mam w planie. Uwielbiam jej styl i to jak perfekcyjnie i precyzyjnie tworzy nowe światy , w które wsiąkam bez reszty.

Fantastyka to gatunek w którym wszystko jest możliwe .Jedyne co go ogranicza to wyobraźnia autora , a ewidentnie ta u Jennifer , ma bardzo szerokie horyzonty.

“Krew i popiół” to pierwszy tom nowej serii. Pierwsze tomy mają to do siebie , że trzeba poznać ten nowy świat od podszewki i jest to zarówno zaletą jak i wadą, bo stanowi wyzwanie , trzeba wiele zrozumieć i zapamiętać ale też bez wątpienia jest ekscytujące. Przynajmniej dla mnie 😉

Co mamy tu ? Trafiamy do królestwa , którym rządzą Ascendenci – istoty uznawane za tzw szlachetnych, wręcz czczeni przez lud. Wybrani spośród innych dostępują zaszczytu ascendencji – rytuału , po którym ulegają zmianie – mogą żyć znacznie dłużej, nie starzeją się, nie chorują i mają nadludzką siłę. Zagrożeniem dla królestwa jest mgła, w której skrywają się potwory, przerażające i niebezpieczne . Sysuni to istoty , które dawniej były ludźmi lecz teraz mi kojarzą się bardziej z zombie. Autorka przekształca nazwy istot dotychczas nam znane ale mimo to łatwo we wszystkim się połapać. I tak też poznajemy wilkłaki czyli znane nam istoty zmiennokształtne – wilkołaki. Są też wampry, pojawia się to określenie pod koniec tomu i kim są wiadomo, jednak jakie istoty do tego gatunku zaliczamy, jest sporą niespodzianką. A może i nie ? Pojawiają się także Atlanci – wyglądają jak ludzie jednak są jeszcze silniejsi od Ascendentów . Ascendenci są wrogami pozostałych , a także Descendentów – oficjalnych buntowników .

Penellaphe jest Panną Wybraną. Co to oznacza ? Jest odporna na ugryzienia sysunów, na ich klątwę . Mimo że gdy była dzieckiem , wraz z rodziną została zaatakowana przez sysunów i przez nich pogryziona, nie zmieniła się w jednego z nich przez co uznana jest za błogosławioną przez bogów i ma zostać oddana im w ofierze. Niby wyróżnienie ale czy aby napewno ? Jest pozbawiona wszelkich przywilejów. Nie może mieć przyjaciół, prawie nikt nie może z nią rozmawiać. Nie może pozwalać sobie na żadne rozrywki. Żyje jak w złotej klatce, regularnie poddawana “lekcjom” księcia. Jednak wśród tak niewielu osób , które ją otaczają , daje radę znaleźć przyjaciół, oraz czerpać chwile radości z życia . Jest także perfekcyjna w sztukach walki, na tyle, że mało kto stanowi dla niej rzeczywiste zagrożenie.

Dziewczyna umiejętnie nagina reguły jakie jej narzucono i poznajemy ją gdy wymyka się do Czerwonej Perły – miejsca , w którym absolutnie pojawiać się nie powinna. Tam też poznaje jego – Hawke’a. Mimo , że powinna zachować absolutną czystość, chce doznać uroków życia i doświadcza pierwszego pocałunku . Co z tego wyniknie ?

Mimo, że jak zawsze w książkach tej autorki, wątek romantyczny odgrywa ważną rolę to nie przyćmiewa ON pozostałych . W tym tomie dzieje się bardzo wiele. Wszystko co na początku wydaje nam się dobre i oczywiste , z biegiem czasu , z rozdziału na rozdział, staje pod znakiem zapytania . By na sam koniec tego tomu zostawić nas z wieloma pytaniami oraz wręcz w szoku, bo bohaterowie wielokrotnie nas zaskoczą.

Autorka stworzyła po raz kolejny rewelacyjny świat, który może oczarować ale także poruszyć i przerazić. Bohaterowie są różnorodni, zarówno ci dobrzy jak i negatywni , są wyraziści i ciekawi, wzbudzają masę emocji. I nie każdy kto wydaje się dobry jest taki w rzeczywistości… A także nie każdy jest tym za kogo się podaje…

Ja dałam się porwać tej historii od pierwszych stron, a nawet pierwszych linijek . I jak długo by nie trwała , jednak jest wciąż mało . Teraz czekam niecierpliwie na więcej ciekawa co będzie dalej .

Dziękuję serdecznie wydawnictwu za egzemplarz do recenzji i polecam Wam gorąco tę książkę. Każdy miłośnik fantastyki , bez wątpienia ją pokocha!

Poppy jest Panną, wybranką Bogów, za rok ma dostąpić rytuały Ascendencji, a do tej pory jej życie to złota klatka. Nie wolno jej z nikim rozmawiać nie licząc osobistej straży i damy, która została jej przydzielona do towarzystwa, nie może nikomu pokazywać twarzy, musi pozostać „czysta”. Jednak Poppy nie do końca zgadza się z narzuconymi jej zakazami. Dzięki jednemu ze swoich strażników potrafi walczyć. Pewnego wieczoru, w tajemnicy wymknęła się do miejsca, w którym kategorycznie nie powinno jej być, a nawet poznała tam pewnego mężczyznę.

W królestwie zaczyna się dziać coś bardzo złego. Pewna dama zostaje znaleziona martwa, a niedługo później, podczas spaceru w ogrodzie Poppy zostaje zaatakowana, a jej strażnik zabity. Tylko dzięki umiejętności posługiwania się sztyletem nie zostaje porwana, jedna napastnik ucieka. Dziewczynie zostaje przyznany nowy strażnik i okazuje się nim, mężczyzna poznany podczas jej nocnej wyprawy. Jeśli jej tajemnica zostanie wyjawiona, ona zostanie dotkliwie ukarana. Czy uda się zachować sekret? Kto odpowiada za napad na nią i śmierć jej strażnika? Czy Poppy jest bezpieczna? Co połączy ją z jej nowym strażnikiem?

Książka spodobała mi się. Świat, który wykreowała autorka i odkrywała przede mną po trochu, wciągnął mnie i sprawił, że chciałam dowiedzieć się o nim jak najwięcej, poznać go jak najdokładniej. Historia Poppy była ciekawa oraz wciągająca, jej losy poznawałam z dużym zainteresowaniem. To historia młodej dziewczyny, która jest wybranką Bogów. Akcja w pierwszej połowie książki jest dość wolna, później znacząco przyspiesza i sprawia.

Główną bohaterką jej Poppy, dziewczyna, która została wybrana, która czeka na Ascendencję. Tak naprawdę nie wie, co to oznacza, przez co trochę się boi. Jest osobą bardzo samotną, mającą wiele obowiązków, a praktycznie żadnych praw. To bohaterka z „charakterkiem”, która nie boi się zaryzykować, chociaż nie raz przez swoje zachowanie została ukarana. Osobiście ją polubiłam.

„Krew i popiół” to książka, która mnie się spodobała i uważam, że warto po nią sięgnąć. Polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu – Mama, żona – KOBIETA

Ulubiony cytat : Kiedy zaczepisz palce o cięciwę, świat wokół ciebie przestaje istnieć.

Książki fantasy zawsze początkowo traktuję z lekkim dystansem. Boję się, że wykreowany świat nie wciągnie mnie do siebie na tyle na ile bym oczekiwana. Krew i popiół kompletnie mnie nie zawiodła, a wręcz ogromnie zaskoczyła i pochłonęła.

Ponad 500 stron może wydawać się wyzwaniem, aczkowiek mnogość postaci, wydarzeń i zwrotów akcji nie pozwoliła nawet na chwilę nudy. Klimat dworów, zamków i okrutnego księcia, średniowiecznej fantastyki – wow ! Dawno nie czytałam czegoś tak zaskakującego i unikatowego.

Poppy i Hawke zasługują na osobne oklaski i pokłony. Wykreowane przez autorkę główne postacie niejednokrotnie doprowadzały mnie do śmiechu przez swoje cięte języki oraz wzruszeń. Moje serce również wielokrotnie drgało, gdy między nimi leciały iskry niczym fajerwerki.

Krew i popiół to pierwsza część trylogii. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy 😍

Pierwsza książka wydawnictwa YOU&YA i pierwsza, którą przeczytałam w tym roku. Z większym czytelniczym przytupem nie mogłam wejść w nowy rok 😉 „Krew i popiół” to pierwszy tom nowej serii fantasy, który na pewno będzie zbierał obiecujące opinie. Dlaczego?

Fani tegoż gatunku dostaną ciekawe postacie, które swoimi silnymi charakterami walczą o lepsze jutro. Co mnie totalnie zaskoczyło, to romans i erotyzm wylewający się jak czekolada z imprezowej fontanny. Wszystko ma swój cel, nawet wspomniany erotyzm.

Panna. Wybrana. Pennellaphe z zamku Teerman. Faworyta królowej. Dla przyjaciół po prostu Poppy. Autorka stworzyła naprawdę intrygującą postać młodej kobiety. Ona, wybrana przez bogów, ma więcej zakazów niż reszta mieszkańców zamku. Los nie jest dla niej łaskawy, straciła rodziców i trafiła pod opiekę samej królowej. Trzymana „pod kloszem” nie korzysta z uroków życia jak jej rówieśnicy, ale świetnie sobie radzi wymykając się ochronie, by choć trochę móc „pożyć”. Gdy poznaje osobiście przystojnego Hawke, wszystko się zmienia. Przekracza kolejne granice, które narzucone od dnia narodzin przysparzały jej tylko fale domysłów. Ukazana jest walka Poppy o wolność, decyzyjność, możliwość wyboru. A przy boku Hawke jest to droga z pewnymi… przyjemnościami 😉 Mimo miłych momentów są również te gorzkie, które ukazują brutalność świata, w którym żyją bohaterowie.

Spotkacie tu sysunów, wilkłaki, wampry… Mają one oczywiście swoje odpowiedniki do znanych nam już postaci fantastycznych. Nie ma tu opisów przyrody, które wyrażą piękno natury. Akcja skupiona jest na relacji Poppy i Hawka, walce dziewczyny o możliwość wyboru.

To moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie. Kupiła mnie historią Panny i jej przeznaczenia. Tutaj uczucie ma znaczącą rolę, bo to one zmienia pogląd na pewne aspekty życia. Przy końcu można spodziewać się mocnego zwrotu akcji, który także zmieni podejście do tematu błogosławieństwa bogom 😉 Ciężko jest się oderwać od książki, a te 500 stron wcale nie jest odczuwalne. Z czystym sumieniem polecam 😉

Czy da się zmienić przyszłość jeśli wiedzie do niej tylko jedna droga? Co zrobić gdy nasze przeznaczenie jest z góry określone i nie ma możliwości by cokolwiek w nim zmienić? Zbuntować? Rzucić wyzwanie losowi? Czasem przychodzi niespodziewany splot okoliczności przynosi z sobą coś, co jest szansą lub czymś zupełnie odwrotnym. My tylko musimy podjąć decyzję nie wiedząc zupełnie czy będzie początkiem czy końcem.

Świat Poppy ma ścisłe granice, ich naruszenie w ogóle nie powinno być brane pod uwagę przez nią. Zajmuje pozycję Panny, która nie powinna narazić się na gniew bogów oraz nigdy nie może być uznana za niegodną. Jak pogodzić to z ciekawością i talentem do pakowania się w kłopoty? Dziewczyna zdaje sobie sprawę, że w grze w jakiej bierze udział nikt nie spojrzy nie da jej okazji do naprawienia błędów. Wielu zauważa blaski jej egzystencji, lecz jaka jest prawda? Tego nie wie nikt, nawet najbardziej zainteresowana, jedno jest pewne zbliża się coś, do czego przygotowywała się prawie od zawsze. Czy wypełni przeznaczoną rolę? Casteel dostrzega w Poppy drobiazgi, które ukrywa przed wszystkimi, jak wykorzysta dość niecodzienne skłonności Panny? Wokoło nich zacieśnia się sieć stworzona z tego, co wydarzyła się w przeszłości z tym, co dopiero ma mieć miejsce. Jak dwoje ludzi odnajdzie się w pełnej intryg rozgrywce, w jakiej stawki są najwyższe? Zdaje się, że biorą za pewnik sprawy, mające całkiem inne oblicze niż to widoczne na pierwszy rzut oka. Łatwo zasugerować się prawdą wyznawaną przez wielu, lecz czy rzeczywiście jest nią? Gdzie kończy się wyznaczony cel, a zaczyna być ważna osoba?

Niektóre książki już samym tytułem intrygują, potem to wrażenie wzmaga się dzięki okładce, podgrzewa klimat opis i w końcu nadchodzi moment lektury. No i zaczyna się czytelnicza przygoda, taka z kategorii tych, które z jednej strony nie chcielibyśmy by się zbyt szybko skończyła, a z drugiej pragniemy jak najszybciej poznać zakończenie. Tak właśnie jest z „Krwią i popiołem”, już na samym początku zapowiadającymi, że przed nami prawdziwy rarytas, pozostawiający po sobie apetyt na o wiele więcej, a kiedy będziemy je poznawać otrzymamy ogromną porcję wrażeń. Jennifer L. Armentrout stworzyła wielopłaszczyznowe uniwersum, jakie poznajemy stopniowo i nie tylko z jednej perspektywy, wpierw wydające się bardzo kameralne, niewielkie, lecz z każdym rozdziałem poznajemy kolejny kawałek zróżnicowanego i kontrastowego otoczenia. To wszystko są ogóły, a liczą się jak zawsze szczegóły czyli postacie oraz ich kreacja, oczywiście motyw, gdyż w końcu od niego wszystko rozpoczyna się oraz wątki czyli jego rozwinięcie. Każdemu z tych elementów daleko do prostego schematu, zwłaszcza, iż od samego początku całość otoczona jest tajemnicami, które nie od razu lub jeszcze w pierwszym tomie w ogóle nie zostają ujawnione. Pisarka postawiła na szybką akcję, lecz równocześnie nie czyni tego z uszczerbkiem dla samej historii, w żadnym wypadku nie ucieka także od detali i niuansów. No i pozostają bohaterowie, z niejednym sekretem w zanadrzu, zaskakujący co i rusz, barwni oraz buntowniczy, pełni niespodzianek. Tak naprawdę do samego końca nie poznajemy ich, chociaż może nam się zdawać, że tak jest, lecz dość szybko uświadamiamy sobie, że daleko nam do tego. Jennifer L. Armentrout zadbała o to by nie brakowało im przysłowiowego pazura tak od strony charakteru jak i postępowania, zawadiackość jest widoczna, ale w pozytywnym znaczeniu oraz poczucie humoru. A co z podziałem na dobrych i złych? Granica nie jest płynna, lecz autorka pewne aspekty rozpatruje z różnych punktów widzenia, tak byśmy sami mogli wyrobić sobie opinię i pozwolić sobie na jej zmianę, bo siła tej książki to też zwroty akcji, jakich nie brak aż do samego końca. Sam motyw łączy w sobie przygodę, sekrety oraz uczuciową grę i przebiegłą intrygę polityczną czyli to, co sprawia, że nie odrywamy się od czytania aż finału, po jakim najlepiej byłoby od razu poznać dalsze losy postaci.

,,𝕂𝕣𝕖𝕨 𝕚 ℙ𝕠𝕡𝕚𝕠́𝕝“- 𝙹𝚎𝚗𝚗𝚒𝚏𝚎𝚛 𝙻.𝙰𝚛𝚖𝚎𝚗𝚝𝚛𝚘𝚞𝚝🩸

W upadłym królestwie opanowanym przez zarazę sprowadzoną gniewem bogów na ludzi, nikt nie jest bezpieczny. Bieda, podziały społeczne, przemoc, potwory czające się za murami miasta. Trzeba liczyć tylko na siebie- zaufanie i empatia nie mają już żadnego znaczenia.

Poppy to młoda dziewczyna obdarowana przez bogów zdolnością czucia bólu lub żalu innych. Przez dwój ,,dar” jest stale strzeżona i nigdy nie doznała prawdziwej wolności. Czy uda jej się spełnić swoje cele i uciec przed przeznaczeniem?

Mój pierwszy dnf w tym roku. Utknęłam na 100 stronie, niestety dalej nie udało mi się dotrzeć. Klimat i sam pomysł na fabułę był dla mnie strzałem w dziesiątkę. Książka jest bardzo mroczna i przedstawia stwory podobne do wilkołaków w świeży sposób. Bohaterowie są intrygujący i mają tajemniczą przeszłość. Ponadto każdy jest różnorodny i zapada w pamięć. Możecie mnie w taki razie spytać, jeśli mi się podobało to dlaczego nie mogłam skończyć? Sama nie jestem do końca pewna. Od 60 strony czułam wyraźny dystans, nie mogłam wczuć się w świat i towarzyszyć bohaterom. Przez 2 tygodnie nie miałam ochoty jej kontynuować, więc stwierdziłam, że lepiej poczekać na odpowiedni czas.

Pozycja jest szeroko chwalona, więc myślę, iż jest to tytuł godny uwagi.

Poppy a tak naprawdę Penellaphe jest Panną. Żyje poświęcona bogom z licznymi zakazami i regułami. Nikt nie może jej dotknąć, z nikim nie może rozmawiać i nikt nie może zobaczyć jej twarzy. Bogowie zrobili jednak wyjątek, jest kilka osób, których nie obowiązują te zasady. Przez to całe życie czuje się samotna a jej jedynym celem jest przygotowanie się do rytuału Ascendencji, który ma dać wszystkim nadzieję na lepsze jutro.

Poppy nie jest do końca wierna wszystkim zakazom. O wiele lepiej czuje się w towarzystwie swoich strażników. Potajemnie ćwiczyła władanie małym sztyletem i poszła do miejsca, w którym jej noga nigdy nie powinna stanąć… Czy bogowie zrobią dla niej wyjątek i wybaczą wszystkie odstępstwa? Jaki wkład będzie miał przystojny strażnik Hawke? Czy Poppy skrywa jeszcze jakieś tajemnice?

Już wiem skąd te wszystkie zachwyty nad książką. Krótko, zwięźle i na temat: CZYTAJCIE KREW I POPIÓŁ! 🤩 To była niesamowicie magiczna przygoda w świecie Solis, której długoooo nie zapomnę. Z ogromną przyjemnością śledziłam losy Poppy – tej wybranej, w której wszyscy pokładają nadzieję i która nikogo nie może zawieźć. Wraz z niesamowitymi opisami (i nie, nie są nudne!), plot twistami i oczywiście pikantnymi scenami (Hawke 🥵❤)płyniecie przez książkę poznając historię, która wciągnie Was i zaczaruje niczym za dotknięciem magicznej różdżki. I żeby nie było, że nie ostrzegałam znikniecie z tego świata na długie godziny! 🤭

Jednym słowem to książka, której brakowało na polskim rynku. Ciężko będzie przebić „Krew i Popiół”

Na co czekacie? Zamawiajcie i czytajcie! Macie moją pełną rekomendację!

Krew i popiół – Jennifer L. Armentrout ♥ 

Powieść, która zaintrygowała mnie już samym pomysłem na fabułę, a zagraniczne recenzje, fanarty i pochwały tylko rozdmuchały mój apetyt na opowieść o Poppy i Hawke’u. O Pannie i Jej obrońcy. O wojowniczce i Jej Kochanku. 

Nie jest tajemnicą, że niczym mucha do miodu lgnę do fantastyki; uwielbiam poznawać nowe, magiczne światy, tajemnice intrygi i niebezpieczne misje.

Lektura krwii i popiołu zapewniła mi to wszystko, a nawet więcej. 

Mamy tu  mrocznych, fantastycznych przystojniaków i silną, odważną bohaterkę, gotowych za wszelką cenę walczyć o sobie. I chociaż brzmi dość szablonowo, daję słowo, że ta książka może Was zaskoczyć. 

Jennifer L. Armentrout wprowadza nas do zawiłego świata, w którym przyszło żyć Poppy. 

Dziewczyna jest Panną – wybraną dla Bogów. Ukryta za welonem żyje odcięta od świata i spętana licznymi ograniczeniami, pod czujnym okiem strażników i surową ręką opiekunów. 

Bohaterka kierowana strachem przed Jej zbliżającą się Ascendencja oraz pragnieniem przejęcia chociaż minimalnej kontroli nad swoim życiem postanawia chociaż na jeden wieczór uciec od swojego życia. 

Jakie będą skutki tej decyzji? Jakie mroczne tajemnice kryją Ascendenci? Kim jest przystojny strażnik, który nie boi się łamać reguł? Co kryje się za tajemniczym rytuałem? 

Oh, ależ mnie porwał ten świat! 

Autorka świetnie włada piórem, roztacza przed czytelnikiem opowieść, od której ciężko się oderwać. 

Bardzo podobała mi się w tej kreacja bohaterów; fakt, że Penelope nie jest tylko pogodzoną ze swoim losem, trochę bezosobową postacią, która tylko czeka na ratunek. Jej odwaga, rozsądek i wola walki sprawiły, że została jedną z moich ulubionych postaci. 

Ujęła mnie także osoba Hawke’a, (jednak nie mogę Wam za wiele zdradzić) oraz to jak autorka poprowadziła wątek tej dwójki – ale o tym musicie poczytać sami. 

Relacja między głównymi bohaterami jest romantyczna, chwilami dość namiętna, dlatego powieść nie jest odpowiednia dla czytelników poniżej szesnastego roku życia. 

Z ogromną niecierpliwością czekam na kolejne tomy tej serii i nie mam pojęcia jak wytrzymam do premiery 🤭 

Moja ocena? 10/10 ✨

Słyszeliście o wydawnictwie YOU&YA? “Krew i popiół” to ich pierwsza wydana książka, więc wchodzą na rynek z przytupem. 12 stycznia miała premierę wspaniała książka autorki, którą jak wiecie darzę uwielbieniem. Jennifer L. Armemntout jest znana mi i zgarnęła sporą rzeszę fanów w naszym kraju. Już teraz muszę przyznać, że “Krew i popiół” to najlepsza seria tej autorki, mam nadzieję, że kolejne tomu utrzymają swój poziom i z każdą następną książką, mój zachwyt będzie rosną. Z tego co się dowiedziałam jest to dopiero początek długiej historii i przede mną jeszcze kilka tomów historii Poppy. Jestem świeżo po lekturze i kac książkowy jaki mi towarzyszy jest ogromny, historia jaką nam przedstawiła autorka, oraz świat jaki wykreowała jest dopracowany w każdym szczególe, który zachwyca. Muszę Was ostrzec, to nie jest książka, o której szybko zapomnicie, nie jest to książka, obok której można przejść obojętnie. Jest to książka, która zawładnęła Bookstagramem i sercami czytelników.

“Czasami wspominanie zmarłych oznacza uświadomienie sobie własnej śmiertelności.”

Poppy to młoda dziewczyna, która jest bardzo wyjątkowa. Mianowicie Poppy jest Panną, dziewczyną, która powinna być skromna, cicha i najlepiej niewidoczna, lecz ciężko odwrócić wzrok od dziewczyny, która ukrywa swoją twarz pod welonem a jej życie jest pozbawione wszelkich przyjemności. Nieliczni mogą z nią porozmawiać i oglądać jej twarz, ponieważ Poppy jest wybrana, by poświęcić się Bogom i dostąpić Ascendencji. Poppy jednak pragnie czegoś więcej, pragnie być pożyteczna i pragnie doświadczać tego co inni. Potwory, które zagrażają śmiertelnym są bardzo dobrze znane Pannie, a dzięki treningom potrafi nie tylko się przed nimi bronić, ale również potrafi je zgładzić.

“Śmierć…

Śmierć zawsze znajdzie wejście.”

Podchodziłam do tej książki z dużą rezerwą. Znam twórczość autorki i wiem, że potrafi bardzo dobrze pisać, światy jakie stworzyła zawsze są unikatowe i bardzo ciekawe i przyznaję, że nie oczekiwałam niczego specjalnego. “Krew i popiół” była już tyle razy wychwalana, iż byłam pewna, że nie poczuję tej ekscytacji, którą czułam na początku mojej przygody z Jennifer L. Armentrout, lecz otrzymałam coś genialnego i nietuzinkowego. Nie wiem, czy pamiętacie, ale często narzekałam, że autorka za często posługuje się schematami, męczyło mnie to i powodowało to u mnie niechęć, tym razem nie odnalazłam żadnego schematu i to mnie zachwyciło.

Często przy pierwszym tomie mam problem z wprowadzeniem do nowego świata, przy tej książce nie miałam tego problemu. Autorka w bardzo prosty sposób ukazała nam Ascendentów i Descendentów, pozostawiając wiele szczegółów owianych tajemnicą, lecz mi to nie przeszkadzało, wolę dowiadywać się wszystkiego stopniowo, niż zostać zalana mnóstwem szczegółów, które mogą mi umknąć. Szczegółowość świata zachwyca i nie przytłacza a odkrywanie wszystkiego było bardzo interesującą przygodą. Jak zawsze autorka potrafiła zatrząść posadami swojego wykreowanego świata wprowadzając zwroty akcji, których nie mogłam się domyśleć. Zakończenie książki jak zawsze pozostawiło mnie w takiej niepewności, że moim jedynym pragnieniem było sięgnięcie po kolejny tom, na który przyjdzie mi poczekać jeszcze kilka miesięcy. Polecam ją Wam całym sercem i jeśli nie czytaliście jeszcze nic autorki to “Krew i popiół” jest genialną książką na początek. Dziękuję bardzo wydawnictwu YOU&YA za egzemplarz do recenzji.

#KrewiPopiół

“Strach i odwaga często są jednym i tym samym. Robią z ciebie albo wojownika, albo tchórza. Jedyną różnicę stanowi osoba, która jest w środku.”

,,Strach i odwaga często są jednym i tym samym. Robią z ciebie albo wojownika albo tchórza. Jedyną różnicę stanowi osoba, która jest w środku”. 

❤️❤️❤️

„Krew i Popiół” autorstwa Jennifer L. Armentrout to jedna z głośniejszych premier rozpoczynających ten rok czytelniczy.

Książka wywołała wiele skrajnych emocji u tych, którzy mieli już okazję ją przeczytać. Sama nie mogłam się jej doczekać, przez co mimo woli zerknęłam, na kilka recenzji. Większość jak się spodziewałam była, bardzo pozytywna jednaka te nieliczne negatywne uderzały w punkt, który sprawił, że miałam lekkie obawy przed rozpoczęciem tej lektury, a jednocześnie byłam tym momentem podekscytowana.

Jak się już domyślacie, skończyłam czytać i mogę wam teraz powiedzieć, jakie są moje odczucia względem tej książki i co mi się w niej najbardziej podobało.

❤️Poppy i Hawke to bohaterowie, którzy już przez same imiona, zapadają w pamięć. Ich charakterystyka jest bardzo szczegółowo dopracowana, co idealnie pokazuje, jak bardzo autorka zżyła się z nimi.

❤️Relacje między postaciami to istny ogień 🔥 Zwłaszcza jeśli chodzi o to, co połączyło Poppy i Hawkeya. Między nimi była chemia. Było zmysłowo, erotycznie, oraz emocjonująco. Oczywiście rozumiem, że dla niektórych ich relacja nie była w pełni zdrowa i że raczej nie powinno się uważać ich związek za przykładny, jednak jeśli chodzi, o mnie to nie szukam w lekturach idealnych i nudnych połączeń. Kiedy łapę za książkę obojętnie jakiego gatunku liczę, że jeśli pojawią się w nim, wątki romantyczne to zwalą mnie z nóg. Pozwolą ponieść się fantazji, rozpalą do czerwoności i na długo nie wyjdą z moich myśli. Tak jak właśnie było to tutaj.

❤️Armentrout stworzyła świat, fascynujący, mroczny i pełen śmierci. Jest ON jednocześnie niewyobrażalny, jak i przekonujący do tego stopnie, iż myślę, że czego by autorka nie wymyśliła i nie postanowiła, w nim umieścić wszyscy przyjęlibyśmy, że tak to właśnie powinno być.

❤️Akcja książki jest zupełnie nieprzewidywalna, a jej tempo cięgle zmienne. Raz czytamy w skupieniu i w napięciu, by zaraz z szeroko otwartymi oczami w mig przelecieć paręnaście stron. Normalnie jakby niektóre rozdziały tworzył jakiś tunel czasoprzestrzenny jednak taki pełen doznać i odczuć.

❤️Jedyny minus był taki, iż chwilami wątek ze stworami we mgle i Mrocznym nieco za bardzo skojarzyły mi się z książką „Cień i Kość”.

Podsumowując, jestem kolejną osobą, która całą sobą zakochała się w tej książce. Nie chciałam jej kończyć, a także nie chciałam wychodzić z tego świata. Pociesza mnie fakt, iż z tego, co słyszałam, w czerwcu doczekamy się kontynuacji, a wszyscy wiemy, jak ten czas szybko leci.

Póki co gorąco polecam.

O Bogowie!

Jaka ta książka była dobra. Książki Jennifer uwielbiam i sięgam po nie w ciemno, oczywiście tym razem było tak samo.

Początek był ciężki, bardzo długo się rozwijała akcja i trudno się było wkręcić. Jak już pojawił się Hawke, zrobiło się nieco ciekawiej, ale tylko na chwilę. Później ponownie trzeba było czekać mniej więcej do połowy książki, żeby coś się zaczęło dziać. I wtedy na brak akcji nie można narzekać. Wszystko szybko się potoczyło, ledwo się kończył jeden wątek, a już zaczynał kolejny. Autorka świetnie wykreowała świat fantastyczny, który z łatwością można było sobie wyobrazić. Stworzyła nowe istoty, które podbiją wasze serca. Fabuła trzyma w napięciu i co prawda można było przewidzieć kolejne wydarzenia, ale autorka i tak potrafiła zaskoczyć, gdzie nieraz byłam w szoku i to nie małym. Nie zabrakło też tych bardziej smutnych scen, przez które chciało się płakać.

Jeśli chodzi o bohaterów to oboje byli wspaniali. Poppy była silna i nie dała się zamknąć w klatce, tylko dlatego, że była Panną. Chciała żyć i doświadczać wszystkiego jak normalni ludzie. Hawke był pewnym siebie strażnikiem. Wiedział, że jest najlepszy w swoim fachu i tego nie krył.

Relacja była między nimi dobrze poprowadzona od podstaw. Strażnik i Wybrana, nie powinno do niczego między nimi dojść, ale było czuć wspólne przyciąganie i chemię. Pod koniec jak sprawy trochę się skomplikowały zachowanie Poppy było irracjonalne. Wtedy zaczęła mnie denerwować swoim postępowaniem, logiczne myślenie ja opuściło.

Myślę, że zakończenie można było przewidzieć i czytelnik wiedział czego się spodziewać. Mimo, że na początku ciężko się było wczuć przez nudny i długi wstęp, to autorka po raz kolejny stworzyła coś niesamowitego, przenosząc nas do innego świata na kilka godzin. Moje wymagania co do fantastyki jak najbardziej zostały spełnione i z niecierpliwością czekam na drugą część.

Kiedyś miałam okazję czytać jedną z książek autorki i bardzo mi się spodobała, dlatego byłam niesamowicie ciekawa również tej pozycji.

Styl jest bardzo przyjemny, dzięki czemu książkę czyta się naprawdę szybko, choć muszę przyznać, że niektóre dialogi były dla mnie zbyt infantylne. Świat wykreowany został bardzo ciekawie. Podoba mi się ukazanie odmienności między ludźmi z innych obszarów, zarówno geograficznych, jak i społecznych.

Na samym początku bardzo polubiłam bohaterkę. Silna, wiedząca czego chce, ale przy tym dbająca i będąca w stanie poświęcić się dla szczęścia i bezpieczeństwa innych. Pod koniec książki zaczęłam ją lubić troszkę mniej, przez jej ślepe ufanie innym i kilka bezmyślnych decyzji. Jednak nadal jestem w stanie zrozumieć jej postępowanie. Dziewczyna była trzymana pod kloszem przez wiele lat, przez co nie była w stanie dobrze poznać otaczającego jej świata.

Pozostałe postacie też zostały wykreowane w bardzo ciekawy sposób. Są takie, które czytelnik znienawidzi od pierwszego wejrzenia, a także te, które bez problemu go zauroczą.

Myślę, że większość polubi też głównego bohatera – opiekuńczy, silny, waleczny, pozwalający podejmować własne decyzje, ale także nieco tajemniczy. Ja również go polubiłam, ale nie znalazł miejsca na liście moich ulubionych bohaterów.

Bardzo podobała mi się relacja między Poppy i jej pomocnicą. Mimo pochodzenia z dwóch różnych światów, kobiety znalazły wspólny język i zostały przyjaciółkami.

Wątek miłosny też był w porządku, ale dla mnie bez fajerwerków. Wiem, że wielu z Was polubi go zdecydowanie bardziej, szczególnie osoby młodsze ode mnie.

W książce dzieje się, oj dzieje się dużo, szczególnie na końcu. Jednak w dużej mierze jest to przewidywalne, choć przyznam, że ostatnie zdalnie zaskoczyło mnie ogromnie. Dla mnie jest to też odrobinę za szybkie i zbyt chaotyczne, jednak czyta się na jednych wdechu. Choć nie do końca jestem fanką około stu ostatnich stron książki (za to bardzo lubię pozostała część), to uważam, że stanowią świetne wprowadzenie do kolejnego tomu, który zapowiada się naprawdę ciekawie.

Jako osobna historia książka całkiem mi się podobała, ale bardziej traktuję ją jako wstąp do całej serii i uważam, że to zadanie spełnia bardzo dobrze. Teraz pozostaje już tylko czekać na drugi tom!

PS Widziałam, że wiele osób poleca książkę dla fanów Dworów i totalnie się z tym zgadzam.

🏹 „- Z krwi i popiołów – wrzasnął, chociaż strażnik szarpnął go za włosy. – Powstaniemy! Z krwi i popiołów powstaniemy!”

🏹 Skelcenie jakiejś sensownej recenzji po tej książce jest niemożliwe. Mogę wrócić i przeczytać ją od nowa? Tak z minimum dwa razy?

Twórczość autorki poznałam czytając „Obsydian” i to była miłość od pierwszego przeczytania, ale ta książka bije ją o głowę. Od czasu poznania Maas i Dworów, żadna książka mnie tak nie zaczarowała. Czuję, że już przepadałam dla tej serii, a to dopiero pierwszy tom! Nie pamiętam też kiedy ostatni raz byłam tak zagubiona na początku książki albo kiedykolwiek wcześniej. Zawsze się dość szybko odnajduję w historiach, a tu… tu było szaleństwo. Ten świat, zasady w nim panujące, moce były tak inne, że było potrzeba się porządnie wczytać, żeby to ogarnąć i żeby serwery nie wysiadły :p Ale to było super! To było coś innego 😀

Bohaterowie – brawa za każdego, nawet tych, których znienawidziłam, a główni bohaterowie… bogowie wy moi, zakochałam się w nich 😀 Całokształt Poppy – jej charakter, umiejętności, moce, jej znaczenie, jej przeznaczenie jako Panna – jest tak cudowny, że zakochałam się w niej po kilku pierwszych rozdziałach 😉

Hawke Flynn… ooo ja cię, Rhys strzeż się, bardzo poważna konkurencja się zbliża, tym razem serio, serio. Ale nie mówmy hop! To dopiero pierwszy tom, na razie jest tuż za tobą 😉 Nie wiem czy wypada mi mówić coś więcej, bo ten pan to chodząca tajemnica. Ale dziewczyny, to idealny mąż książkowy 😉 Ciemne włosy, nieziemski wzrok i uroda, silny, sarkastyczny… I takie tam bzdety, których wam nie zdradzę, sami musicie go poznać 😀

A Poppy i Hawke razem… Znowu pojedzie porównanie do Dworów, ale oni są tak samo dobrzy jak Feyra i Rhys 😀 Sarkazm, flirtowanie i ta cała reszta jest prawie na najwyższym biegu, to jest genialne. Już zagnieździli się w mojej pamięci na dłuższy czas… Zaczynam się bać, co się ze mną stanie przy następnych tomach 🙂 O bogowie…

Nowe wydawnictwo na You&YA wchodząc na rynek wydawniczy postanowiło zadebiutować z powieścią „Krew i popiół” autorstwa Jennifer L. Armentrout. Jest to pierwszy tom cyklu „From Ash AND Blood” czyli „Z krwi i popiołu”. Książka to świetna powieść fantasy z gatunku new adult, czyli dla młodzieży 16+. Książka jak i autorka mają wielu fanów na całym świecie, ale czy w Polsce również okaże się bestsellerem? Tego mam nadzieję, że dowiemy się niedługo!

Historię poznajemy z perspektywy Penellaphe, która jest Panną Wybraną, tą która ma dostąpić przywileju ascendencji. Jest ona również przez bliskich nazywana Poppy. Zamknięta w wieży ma żyć w czystości w wielu znaczeniach tego słowa. Ubrana zawsze na biało z zasłoniętą twarzą widywana bywa na dworze lecz nieliczni mogą tylko z nią rozmawiać bądź ujrzeć twarz skrytą za welonem. W dniu ceremonii ma być ubrana w czerwoną suknię oraz być w dobranej do niej masce. I tak na początku oczekujemy wraz z Poppy tego wydarzenia, poznając ją i jej myśli. Trochę ciekawa świata i doświadczająca nieprzyjemności ze strony pewnych możnych mężczyzn… Na samym początku tej opowieści nasza bohaterka wybiera się w przebraniu do miejsca, gdzie Panna nigdy nie powinna się pojawić i tam poznaje Hawke’a. Jak to z nastolatkami bywa to spotkanie zaczyna wzmagać w naszej bohaterce ciekawość i wzbudzać powoli uczucie, które z czasem się zacznie rozwijać. Co jeszcze musimy wiedzieć o naszej bohaterce? To, że sprawnie posługuje się sztyletem i łukiem, więc podczas ataków jest w stanie się obronić i innych. Ascendenci mają naturalnych wrogów – Atlantów. Potwory zza Zapory atakują ich zamek i w końcu pewnego dnia uda im się tam wedrzeć… Jak potoczą się losy Poppy i czy wolna wola zwycięży w tej walce o miłość i prawo decydowania o własnym życiu? Nie zdradzę Wam co wydarzy się jeszcze w książce, a dzieje się tam na prawdę dużo!

Dostajemy obiecaną akcję i nie można narzekać na nudę. Ze względu na prosty język książkę czyta się w ekspresowym tempie. Mamy tu intrygi oraz zalążek romansu, zakazanej miłości. Są sceny, które zdecydowanie nie są odpowiednie dla młodszych czytelników. Typowo nastoletnie zachowania też tu znajdziemy… i na to można by najbardziej ponarzekać, ale jako, że czytam dużo młodzieżowych książek i kiedyś też nastolatką byłam to jestem gotowa na zaakceptowanie takich rzeczy w książce. W końcu każdy z nas kiedyś był na jakimś etapie albo będzie. To na co bym mogła jeszcze ponarzekać to, że książka za szybko się skończyła i nie mam jeszcze w rękach jej kontynuacji.

Moje ogólne odczucia wobec książki są przede wszystkim pozytywne i bardzo miło jestem zaskoczona historią opisaną w książce i jej zakończeniem, świetnie stworzonym światem w niej przedstawionym oraz kreacją bohaterów, gdzie liczę na ich dalszy rozwój i dojrzewanie wraz z lekturą kolejnych części.

Zdecydowanie mogę Wam tą książkę polecić, a mi pozostaje czekać na jej kontynuację.

Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu You&YA.

Jestem Poppy, Panną – wybranką bogów, czy jednak przekleństwem?

Silna kobieca postać, romans, który nie jest przesłodzony, intryga polityczna, zasłanianie się wiarą, syndrom boga. Wszyscy chcą być nią, a ona nią być nie chce. Nie wszystko jest takie jak się wydaje, a historia jest grubymi nićmi szyta. Moce, których nie można wykorzystać, kiełkująca miłość w obliczu wojny.

Sama historia dla mnie była przewidywalna, choć i tak wątki czytałam z zapartych tchem, czekając tylko na reakcję bohaterów, kiedy odkryją prawdę. Reakcje był miejscami jedyne w swoim rodzaju. Kreacja bohaterów zasługuje na wielką pochwałę – bohaterka z charakterem, buntowniczka, chętna do pomocy o dobrym sercu, sterowana, a jednak nie do końca się podporządkowująca. Nie jest bezsilną kobietą, za którą ją mają, choć zamknięta na świat jest jak dziecko odkrywające to co się robi za zamknięty drzwiami to jednak ból, cierpienie nie są dla niej obce.

Kreacja systemu władzy – intrygi polityczne, rozróżnianie na wyższych i niższych, klasy społeczne. Jedni stają w obronie innych, choć Ci silniejsi mogli by to zrobić szybciej, bez ponoszenia strat. Sama religia, która została wykorzystana w tej historii ma niezwykły oddźwięk na losy bohaterów. Wszyscy jesteśmy tacy sami, choć jedni zasługują na większe wpływy niż inni.

Czysta furia, nienawiść, honor są tutaj ukazane w niezwykły sposób, to książka pełna emocji niekoniecznie tych dobrych. Też skromność co za tym idzie barwy, w których przedstawieni są nasi bohaterowie rozróżnienie czarne- białe, choć jak się okazuje nie są to te kolory, o których się powinno mówić i na które powinno się ich rozgraniczać. Przy tym konwersacje bohaterów ociekające sarkazmem są perfekcyjne. Co do mocy jak na razie jest ona bardziej w tle niż głównym czynnikiem przyczynowo skutkowym – wiem, że się to rozwinie.

Niezwykła, urzekająca historia do pochłonięcia w jeden wieczór. Ma wszystko w sobie to co lubię, połączenie idealne. Jak zawsze autorka nie zawiodła, czekam na kolejne części i polecam wszystkie serie tej autorki!

Kilka dni temu przeżywaliśmy premierę książki, która siedzi mi w głowie nawet dziś. Znacie to uczucie, kiedy podczas czytania jesteście tak pochłonięci nią i tym co tam się dzieje, że nawet nie wiecie, kiedy ten czas zleciał, a już zamknęłam ostatnią stronę…?! To uczucie i myśl, że teraz musisz czekać nie wiadomo, ile na kolejną część. Ubolewam razem z wami 😀

Na poważnie to jedna z tych dla których warto zarwać noc, ale to pewnie już wiecie, bo spotykam się z taki właśnie opiniami. Kiedyś oglądałam film, ale nie pamiętam tytułu, ale pamiętam, że była w nim dziewczyna, która miała zakryta twarz i nikt poza garstką bliskich osób mógł Ją widzieć. Gdzieś na przyjęciu była ta kobieta/dziewczyna i każdy podziwiał ją tylko za to jakie o niej znał/słyszał opinie/legendy na temat jej urody itp. i tutaj poznasz Poppy która jako panna na dworze niesie żywot z dala od „normalnego” Świata jaki ty bądź ja znamy na co dzień. Kim jest ta młoda osóbka? Tego dowiesz się czytając „Krew i popiół” napiszę tylko tyle że od wieków jest tak że jak się komuś zabrania czegoś to zawsze jest na odwrót, ale pewnie już to wiecie. Muszę przyznać, że książka ma ciekawą, a raczej nietuzinkową fabułę.

Para głównych bohaterów to po prostu ideał jaki autorka mogła wymyślić, a to w jaki sposób Poppy wchodzi do Świata, który chce poznać jest przebojowy. Takich przygód ta biedna dziewczyna nie jest wstanie sama sobie wymyślić, ale znajomość z Hawke sprawi, że wrażeń pełna miska.

Wiele akcji, ucieczek, nieoczekiwanych zmian akcji, ale i romans, który mi się bardzo spodobał. W książce nie znalazłam nic co mogłoby być pokręcone no może poza długim opisem historii poznania samej bohaterki, ale jak już mam książkę przeczytaną to wiem, że po coś to było wiec tę kwestię zostawię do osobistej oceny. Koniec był mocno wbijający, że byłam zła na siebie i postanowiłam sobie, że jeżeli kiedyś jakąś serię będę czytała to poczekam aż będzie w całości dostępna, bo nie chce po raz kolejny denerwować się, że nie mogę poznać tego co będzie dalej…

Z całego serca dziękuję Wydawnictwu You&YA za możliwość zrecenzowania, a autorce za świetny pomysł na książkę. Czekam na wasze wrażenia.

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, jednak słyszałam o niej wiele pozytywnych opinii. Muszę przyznać, że autorka ma bardzo przyjemny styl pisania, a historia jaką stworzyła jest nieoczywista i bardzo dobrze dopracowana.

Sama w sobie akcja w książce płynie bardzo spokojnie. Momentami nawet odnosiłam wrażenia, że aż zbyt spokojnie. Przez przedłużające się opisy zaczynałam czuć się przytłoczona. Jednak w pewnym momencie coś się zmieniło! Zaczęło dziać się tyle rzeczy, że w pewnym momencie przestałam wierzyć bohaterom i nie wiedziałam komu mogę zaufać. Zdrada, zemsta, Krwiożercze potwory, wojna, intrygi i jeszcze rytuały – to wszystko powoduje, że książka naprawdę porywa. W książce zaczyna pojawiać się coraz więcej niespodziewanych zwrotów akcji, świat stworzony przez bohaterkę okazał się być wielowarstwowy, niejednoznaczny i na swój sposób skomplikowany. Bohaterowie także okazali się być nietuzinkowi i ciężko rozgryźć kto jest tym dobrym, a kto złym.

W książce nie zabrakło wątku miłosnego pomiędzy Poppy i Hawke, których relacja rozwijał się powoli. Jednak nie oznacza to, że braknie nam pikantnych, ale i zarazem subtelnie poprowadzonych wątków tej miłości.

„Krew i popiół” to książka, która rozwija się powoli. Jednak to co dzieje się później zdecydowanie wszystko wynagradza! Fabuła jest genialna i z całą pewnością sięgnę po dalsze tomy z serii. Jestem pewna, że książka ta zyska całą rzeszę fanów dzięki tajemniczemu klimatowi, intrygą, odrobinie fantastyki i wątkowi miłosnemu. Gwarantuje Wam, że może być to przedsmak tego co dostaniemy w kolejnych częściach! Jak na laika z gatunku fantastyki ja jestem zachwycona i książka ta tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że gatunkowi temu należy dać szansę. Zdecydowanie polecam! 🖤

Instagram: @[Adres usunięty]nska

Mocna czwórka jak najbardziej się należy! W mojej ocenie to naprawdę świetny wynik, biorąc pod uwagę, że to połączenie fantastyki i YA.

Na początku czułam się zawiedziona, jakoś tak nie porwały mnie pierwsze rozdziały, jednak ze strony na stronę było coraz lepiej, seksowny strażnik, zagubiona i stłamszona dziewczyna. Cudowny zarys dla jeszcze lepszego rozwinięcia.

Powiem Wam tak, nie dziwię się, że niektórym ciężko się zdecydować między Hawkiem a Casteelem 😁 sama dziwiłam się jak można odrzucić kogoś tak świetnego jak Hawke, przez większą część książki myślałam „no co za głupota i gdzie ten cały Casteel”, no i bum jak się pojawił to sama oddałam mu moje serce 🤣 cóż Hawke był spoko ale Casteel mmmm ❤️😁🤤

Opis postaci

🤍Penellaphe – dziewczyna, która od dziecka była uwięziona w złotej klatce, traktowana jak duch, nie mogąc z nikim rozmawiać ani z nikim się spoufalać, w końcu była Panna, Wybraną przez bogów, musiała zachować czystość i niewinność. Jednak Poppy nie jest tak grzeczna i niewinna jak wszystkim wokół się wydaje. A wszystko dzięki szkoleniu, które otrzymała by wiedzieć jak się bronić, wszystko dzięki osobistemu strażnikowi Vikterowi, którego kochała jak własnego ojca. Choć nawet ON nie wiedział o wszystkim…

🖤Hawke- młody strażnik, który wzbudza duże zainteresowanie na dworze. Nie chcę Wam zbyt wiele o nim opowiadać, żeby nie ujawnić jakiś szczegółów. Więc jaki jest musicie sami odkryć czytając powieść ❤️😁

Mimo, że na początku nie byłam do końca zadowolona z historii, choć nie wiem czy faktycznie jest się do czego przyczepić, może to przez moje zbyt wielkie oczekiwania 🤦😂 to polecam książkę, nie mogę się doczekać drugiej części i o jeżu chce ją już..! Bo faktycznie ostatni rozdział rozwalił system a ostatnie zdanie… Ahh.. dobra lepiej go nie czytajcie, najpierw historia potem końcówka

Poppy jest Wybraną – ma zostać poświęcona bogom. Jest ona bardzo samotna. Nikt jej nie może dotknąć. Nie może rozmawiać z innymi. Swoją twarz ukrywa za welonem. Zawsze ma ten sam odcień sukni – białą. Tylko garstka osób może zobaczyć jej twarzy. Nagle pojawia się w jej życiu Hawke. Jeszcze o tym nie wie ale to od niego się wszystko zaczęło i zmieni. Jak potoczą się losy Poppy? Co się wydarzy?

Na początku kompletnie nie mogłam się wbić prawie kompletnie w historię tej książki. Nie pojmowałam do końca tego świata przedstawionego. Mamy trochę niewiadomych, przez co mi się gorzej czytało, ale również zmusiło by czytać dalej. Na szczęście później książka mnie wciągnęła i nie mogłam się oderwać. Sam pomysł na fabułę i wykreowany świat jest bardzo ciekawy. Akcja jest dosyć spokojna przez ponad połowę. Miałam wrażenie jakby autorka skupiła się tylko na jednym aspekcie – Ascendencji głównej bohaterki i jej obawach z tym związanym, czyli w głównej mierze było dużo myśli głównej bohaterki. Na koniec książki (jakieś 150 stron przed końcem) akcja zaczyna przyśpieszać. Mamy kilka zaskakujących momentów. Niestety ten który chyba miał być największym zaskoczeniem i zwrotem akcji się bynajmniej nie udał wobec mnie (nie chce spoilerwać dlatego nie piszę przyczyny, jeśli ktoś chce się dowiedzieć może do mnie napisać). Wszyscy bohaterowie zostali świetnie wykreowani. Główną bohaterką jest Penellaphe (Poppy dla przyjaciół) jest ona Wybraną, która jednak nie pasuje jednak do narzuconej jej roli w tym wszystkim. Pragnie ona mieć własny wybór, właściwie mówiąc chce po prostu żyć. Nie chce się czuć bezsilna, gdy spotka ją zagrożenie więc umie walczyć dzięki Vikterowi – jej ochroniarzu, pomimo, że jest to jej zakazane. Pojawia się również Hawke, który jest przystojny, odważny, jest świetnie wyszkolony oraz nieco tajemniczy. Polubiłam tą dwójkę. Ich relacja bardzo mi się spodobała. Ogólnie mamy klimat tajemniczy i pod koniec bardziej mroczny. Dialogi momentami wydawały mi się jakieś sztuczne. Brakowało mi mapki, pomimo, że mało było akcji w na większą skalę niż zamek. Zakończenie mi się nawet spodobało, więc czekam na drugą część. Książka jest idealna by wziąć ją wszędzie ze sobą, ponieważ moja przeżyła atak ringo i się jej nic nie stało. Ogólnie książka mi się podobała 7.5/10

Książka, która zachwyca bądź rozczarowuje…

W pewnej odległej krainie żyje sobie pewna dziewczyna, Poppy. Jest bardzo wyjątkową osobą dla całego królestwa – została Panną Wybraną.

Problem w tym, że ta sytuacja wcale jej nie cieszy. Nie ma się jej co dziwić, praktycznie nic jej nie wolno, musi zakrywać twarz welonem i tylko nieliczni wiedzą jak wygląda, i jaka jest naprawdę. Czekaj ją niezwykle ważny rytuał, który jest ogromnie ważny dla całego królestwa, a bogowie nie zawsze są przychylni…

Jak to zwykle bywa – owoc zakazany smakuje najlepiej. Poppy na co dzień robi wszystko, byleby sobie tylko umilić życie. Ukradkiem uczy się sztuk walki, pomaga innym, wszystko byleby poczuć, że w choć ułamku może żyć normalnie. Wtedy też poznaje pewnego człowieka i jej życie zmienia się diametralnie.

______________________________________________

Okej, dla niektórych może zabrzmieć to naprawdę banalnie – mamy tutaj laskę, która czegoś nie może, więc będzie robić wszystkim na przekór. Oczywiście jest mega odważna, uparta i w ogóle naj. I nagle (tadada) spotyka faceta. No i jego pojawienie się sprawia, że staje się inną osobą, ble ble ble.

Zabrzmiało to tak, jakby mi się ta książka nie podobała 😅 A było wręcz odwrotnie!

Autorka świetnie prowadzi nas przez całą historię, chylę czoła przed tłumaczem, który dokonał tutaj świetną robotę i sprawił, że książkę czyta się naprawdę dobrze.

Prosta, lekka książka, która jest naprawdę ciekawa i wciąga (skoro przeczytałam to w kilka godzin, mając problem z jej odłożeniem to duży sukces)!

Mnie ta książka naprawdę oczarowała i cieszę się, że po nią sięgnęłam. Ale co człowiek to opinia! Ważne, żeby się dobrze bawić!

Ode mnie: ⭐️⭐️⭐️⭐️/5

Dawno nie czytałam nic od Jenn i zapomniałam jakie fantastyczne historię ona tworzy! Ależ było niesamowicie! Ale po kolei.

Poppy jest Panną, Wybraną. Oznacza to dla niej samotność. Rozmawiać może tylko z kilkoma osobami. Na twarzy nosi maskę i nie wiele osób widziało jej prawdziwą twarz. Czeka na Rytuał, a w tym czasie nic jej nie wolno. Jednak Poppy nie jest aż tak grzeczna jakby się wydawało. Potrafi się bronić, a wieczorami wymyka się, by posmakować życia. W taki sposób poznaje Hawke. Mężczyzna nie wie, że w głowie zawróciła mu Panna. Do czasu, gdy nie zostaje jednym z jej strażników. Co wyniknie z ich relacji? I z czym przyjdzie im walczyć?

Styl autorki znam z poprzednich książek. Tym razem również czytało mi się łatwo i przyjemnie. Jak na fantastykę przystało są tu inne światy czy nazwy, jednak nie przeszkadza to w czytaniu. Dialogi są naturalne, a sceny 18+ są zrobione że smakiem.

Akcja toczy się swoim rytmem. Nie biegnie, ani się nie wlecze. Wydarzenia łączą się ze sobą, więc nie pogubimy się w fabule.

Okładka jest piękna i przyciąga wzrok. W środku mamy rozdziały z perspektywy Poppy, jedne są krótsze inne dłuższe. Jedyny minus to czcionka, która dla mnie jest po prostu mała i czytało mi się dłużej niż zazwyczaj.

Jennifer stworzyła świat tak ciekawy, fantastyczny, wciągający i niesamowity, że z przyjemnością można się w nim odnaleźć. Już od pierwszych stron serce bije nam szybciej, a my jak najszybciej chcemy się dowiedzieć co będzie dalej. Nie zdradzę wam za wiele, ponieważ odebrałabym wam radość z czytania, a tego zrobić nie mogę, ponieważ musicie sami się przekonać jak jest genialna!

Jest to Fantastyka połączona z goracym romansem. Podobała mi się bardzo ta relacja, która była zakazana. Poppy i Hawke ciągnęło do siebie, ale czy to miało rację bytu? I jakie tajemnice ukrywał chłopak? Musicie to sprawdzić.

Podobało mi się też to, że nie wszystko było od razu podane na tacy, a niektórych rzeczy dowiadywaliśmy się pod koniec książki, co pobudza pozytywnie wyobraźnię. Gdzieś tam miałam pewne przeczucia, ale naprawdę byłam zaskoczona niektórymi informacjami.

Jestem oczarowana tą książką i z niecierpliwością czekam na tom 2, bo autorka zakończyła ten tom tak, że nie wiem jak wytrzymam do kontynuacji. Ale gwarantuje wam, że nie zapomnicie o tych wydarzeniach ani na moment. W mojej głowie wciąż są one żywe. Uwielbiam bohaterów zarówno Poppy jak i Hawke, ale także Tawny czy Viker bardzo przypadki mi do gustu i ich również polubiłam.

Serdecznie Wam polecam tę książkę.

Została wybrana przez bogów, ma dostąpić Ascendencji i pomóc królestwu. Nałożone zostało na nią wiele ograniczeń by stać się godną, tylko dlaczego jej to nie cieszy? Poppy nigdy tego nie chciała, została zamknięta w złotej klatce, musi cały czas ukrywać swój wygląd (tylko nielicznym może pokazywać się bez maski), nie może nawiązać żadnej relacji i słuchać innych. To młoda dziewczyna, która się buntuje, chce być zwyczajna i móc poznawać świat. Za sprawą pewnych wydarzeń zostaje jej przydzielony nowy osobisty strażnik, który nie traktuje jej jak Panny, tylko widzi dziewczynę, między nimi rozwija się nić porozumienia. Do czego to doprowadzi? Czym jest Ascendencja? Jakie decyzje będzie musiała podjąć Poppy?

Książka o której mówiono już od dość dawna. Słyszałam wiele zachwytów, poza tym po trylogii Dark Elements miałam pozytywne wrażenia, dlatego chętnie po nią sięgnęłam. No i po lekturze mam mocno mieszane odczucia i to nawet bardziej w tą złą stronę, niestety. Jednak nie owijam już w bawełnę i tłumaczę o co mi chodzi.

Po pierwsze była to książka określona jako high fantazy, a do tego jej daleko. Jasne jest kilka wątków fantastycznych, ale to głównie objawia się w drugiej połowie książki i wcale nie można tego uznać za “high”, tylko zwyczajna fantastyka. Tym bardziej świat także nie jest jakoś mocno skomplikowany, baśniowy, tworzony od zera. Mamy tutaj schematy, które można znać z wielu innych powieści i niczym szczególnym się ona pod tym względem nie wyróżnia. Tym bardziej denerwujące jest to, że cały czas mówione jest o Ascendencji, że to jest ważne, że to zmienia życie osoby, staje się prawie nieśmiertelna i żyje bardzo długo, ale przez całą książkę nie zostaje to wyjaśnione, jedynie można się tego domyślać z niektórych dialogów. To było mocno denerwujące, chociaż z drugiej strony to też wyczyn autora, że przez taki czas niczego nie wyjawił.

No i bohaterowie, z nimi to już mam największy problem. Jak w pierwszej połowie byli w miarę znośni i mogłam ich sobie jakkolwiek tłumaczyć, tak im dalej tym gorzej. Poppy ma prawie 19 lat. Jasne była schowana przed wszystkimi, uniemożliwiono jej poznanie świata, popełniania błędów, zdobywania przyjaciół, a tym bardziej zakochania się. Można ją tłumaczyć, że nie znała tego, że wreszcie mogła się potknąć, popełnić błędy, buntować się, no ale później, po kilku wydarzeniach to już nie było wytłumaczenie, tylko czysta głupota. Jasne bohaterka została stworzona jako osoba silna, chcąca być niezależną, po kryjomu uczyła się walczyć, by nie być “panną w opałach”, miała cięty język i lubiła igrać z ogniem. Jednak za zachowanie w drugiej połowie, no nie jestem w stanie jej tak bardzo polubić, miała swoje momenty, gdy wykazywała się heroizmem, odwagą i zaciętością, ale głupoty w stosunku do jednej osoby, to była przesada. Jest też kilka innych postaci, które polubiłam jak na przykład Tawny i Victer, którzy pomagali bohaterce, byli jej opoką i starali się pohamować jej nieracjonalne działania. Mimo, że były to osoby drugoplanowe, to bardziej mnie interesował ich los, niż Poppy. No i na deser jest jeszcze Hawke. To był dopiero agent… Został wykreowany jako ideał mężczyzny, bez żadnych wad, w którym nic tylko się zakochać. Może należę do nielicznych osób, które go nie lubiły, no ale od początku coś mi w nim nie pasowało. Jego zachowanie było strasznie nachalne. Pokazywał się jako osoba ze zbyt wielkim ego i że może otrzymać wszystko czego chce, nie miał żadnych zahamowań i czasami był wręcz niesmaczny. Jego dialogi były wręcz obleśne i tylko przewracałam oczami i się denerwowałam.

Musiałam się wyżyć, bo bohaterowie niezmiernie mnie irytowali i do większości miałam dobre przeczucia. Książka sama w sobie do najgorszych nie należy. Mimo wszystko czytało się ją całkiem sprawnie i od połowy zaczęło się dziać naprawdę wiele. Akcja nabrała tempa, część spraw się wyjaśniła no i zakończenie też było na tyle ciekawe, że o dziwo będę wyczekiwać kontynuacji. Czytając też opinie innych, dużo osób mówiło o silnym nacisku na interakcje i chemię między bohaterami i z tym też się mogę zgodzić, chociaż nie była to zdrowa relacja. Hawke był mocno nachalny, cały czas rzucał dwuznaczne teksty i mimo że wiedział, że coś jej zakazane to nie robiło to na nim różnicy.

Także już podsumowując, opinie o tej pozycji są w większości pozytywne. Jest narzekanie na tłumaczenie tytułu czy nazw własnych, ale to kwestia już dyskusyjna. Jeżeli macie ochotę na książkę lekko fantastyczną, w której dość dużo się dzieje, są różnorodni bohaterowie i lubicie emocjonujące zakończenia, to ta pozycja powinna Wam przypaść do gustu. Nie mówię autorce nie, bo sama historia jest na tyle ciekawa, że chętnie się dowiem jak to dalej się potoczy.

„Strach i odwaga często są jednym i tym samym. Robią z ciebie albo wojownika, albo tchórza. Jedyną różnicę stanowi osoba, która jest w środku.”

🗡🩸

Główna bohaterka Poppy jest mieszkanką królestwa Solis, które dąży do odbudowy po wojnie. Dziewczyna dorastała pod opieką królewskiej pary, zamknięta pod kloszem. Miejsce, w którym mieszka jest dla niej złotą klatką. Jako dziecko Penellaphe została wybrana przez bogów i musi wieść życie Panny. Właśnie przez tę rolę, jej życie wypełnione jest zakazami. Zmuszona jest nosić biel, jej szaty zakrywają całe ciało, a twarz okala welon. Tylko nieliczni mają pozwolenie, by ujrzeć jej twarz, którą z jednej strony zdobią blizny. Nie może prowadzić normalnego życia towarzyskiego, ani nawiązywać nowych znajomosci jak zwyczajna dziewczyna w jej wieku.

Zalecane jest natomiast, by swój wolny czas poświęcała na czytanie ksiąg o bogach, które podsuwają jej kapłanki. W wieku dziewiętnastu lat ma doświadczyć Ascendencji, o której nic nie wie, i już na zawsze połączyć się z bogami. Rytuał wydaje się dla niej tak tajemniczy i niejasny, że dziewczyna sama nie wie, co tak naprawdę o nim myśleć.

Życie Panny przede wszystkim składa się ze sztywnych zasad, braku jakichkolwiek przyjemności i kar cielesnych za każde przewinienie. Jak się szybko okazuje, nasza Poppy niewiele ma wspólnego z niewinną Panną.

Potajemnie trenuje sztuki walki ze swoim osobistym ochroniarzem i mentorem – Vikterem. Nauczył ON ją jak się bronić i zabijać w razie konieczności. Dziewczyna również nie rozstaje się ze swoim sztyletem, który zawsze nosi ukryty pod suknią.

Ciekawa świata Penellaphe często wymyka się z pałacu i zamaskowana gra w karty ze strażnikami. Podczas jednej z takich nocy udaje się do lokalu o nazwie Czerwona Perła, gdzie natyka się na Hawke’a Flynna – słynnego aspirującego żołnierza. Wkrótce ten sam mężczyzna, któremu pozwala się pocałować, mimo zakazów, zostaje jej nowym osobistym strażnikiem. Zatem ich losy zostają splecione na zawsze.

To było moje pierwsze spotkanie z piórem Jennifer L. Armentrout i jakże to była cudowna przygoda. Pisarka zaprezentowała nam gorący romans okraszony fantastyką. Stworzyła cudowny świat, w którym mieszkają i żyją Ascendenci, Descendenci, sysuni i wilkłaki.

Jednak to nie jest nic innego, jak znane nam już z kultury wilkołaki, wampiry czy zombie, lecz zostało to opowiedziane w całkowicie inny sposób. Cały świat skrywa się pod postacią religii.

Początkowo książka może wydawać się dosyć ciężka, ponieważ od pierwszych stron jesteśmy „atakowani” faktami i nowymi nazwami, jednak przyjemne pióro autorki pozwala nam szybko przebrnąć do ciekawych wydarzeń. Jedyny minus, o którym muszę wspomnieć to brak mapki. Czasami podczas czytania, potrafiłam się pogubić w tym świecie pełnym Królestw i z chęcią zajrzałabym do mapy, gdzie miałabym wszystko objaśnione i pokazane.

Tajemniczym wątkiem była tutaj Ascendencja wokół, której obracało się życie głównej bohaterki. Mam nadzieję, że w następnych tomach ten temat zostanie nam wyjaśniony i bardziej rozwinięty.

Co mogłabym powiedzieć o bohaterach? Uwielbiam sposób w jaki została wykreowana Poppy. Mimo, iż od początku była chowana pod kloszem, była charakterną postacią. Potrafi poradzić sobie w każdej sytuacji. Wymyśla przeróżne sposoby na łamanie nadanych jej reguł. Uwielbiam również jej potrzebę umiejętności walki. Przez swoje doświadczenia z dzieciństwa, nie chce być od nikogo zależna.

Natomiast Hawke Flynn został stworzony po to, by każdą kolejna czytelniczka się w nim zakochała. Wysoki, przystojny, idealnie zbudowany, zabawny i waleczny. Nic dziwnego, iż Poppy straciła dla niego głowę. Jednak to właśnie ON był pierwsza osobą, która pokazała jej, iż przede wszystkim, powinna być sobą.

Para, jaką tworzą jest wybuchowa od samego początku. Łączy ich wzajemne przyciągnie i pożądanie, które czuć już od pierwszych rozdziałów. Jednak pozostaje jedna zagwostka, której jeszcze nie potrafię rozwikłać. Czy tych bohaterów łączy miłość? Po przeczytaniu pierwszego tomu, czytelnik nie jest w stanie powiedzieć „tak” lub „nie”, ponieważ plot twist, który autorka funduje nam pod koniec książki, diametralnie zmienia bieg akcji.

Nie jest to romantyczna historia. Na pewno nie. Pełno w niej brutalności, zdrady i przelanej krwi. Praktycznie przez całą lekturę są nam podsuwane wskazówki, które następnie prowadzą do nagłych zwrotów akcji.

Dla mnie to była świetna przygoda i z niecierpliwoscią czekam na kolejny tom pełny przygód Poppy i Hawke’a!

„Niektóre rzeczy, raz wypowiedziane, zaczynają żyć własnym życiem.”